Hetzelfde boek als het voorgaande

In Het geheim van Cheops van Matthew Reilly kon de lezer kennis maken met een groep mensen die druk bezig was om brokstukken van de deksteen van de piramide van Cheops te verzamelen, want als die op een uitgerekend moment op de piramide zou worden geplaatst, zou het land dat daarvoor gezorgd had duizend jaar oppermachtig zijn.
Het verhaal gaat verder in Reillys nieuwste boek De stenen van Stonehenge. In het begin van het boek wordt gelijk duidelijk dat het duizend jaar oppermachtig zijn niet zonder slag of stoot gaat. Een simpele bezwering blijkt genoeg te zijn om een eind te maken aan die almacht. En er staat ook nog ander onheil te wachten. Het blijkt dat één of andere negatieve tegenhanger van de zon, een soort zwart gat, rond maart 2008 zo dicht bij de aarde komt dat deze totaal vernietigd wordt. Deze tegenhanger is niet zichtbaar, vandaar dat astronomen hem nooit gezien hebben.
Gelukkig is er een uitweg. Eén of andere oude, intelligente (buitenaardse?) beschaving heeft voor een oplossing gezorgd. Er moeten zes bijzondere stenen gezocht worden die een bepaalde behandeling ondergaan met de steen der wijzen, waarna ze op een vastgestelde tijd, vanaf honderd dagen voor het eind van de wereld, op een bepaalde plaats vastgezet moeten worden. Eerst twee stenen vlak achter elkaar, dan geruime tijd niets en vervolgens de laatste vier stenen. Dat zou voldoende moeten zijn om het gevaar van het zwarte gat af te wenden. Daarvoor zou de gehele mensheid de handen ineen moeten slaan, zou je denken. Helaas zit er een addertje onder het gras. Het plaatsen van elke steen levert namelijk een bepaalde beloning op, zoals kennis of jeugd. Reden genoeg voor verschillende landen om weer afzonderlijk op jacht te gaan en elkaar te bevechten in een poging de stenen voor zich te winnen.
Met De stenen van Stonehenge heeft Reilly dezelfde flauwekul geschreven als het voorgaande boek, maar als je je daaraan kunt overgeven leest het als een trein. Opnieuw komt Jack West in actie met zijn aangenomen dochter Lily wiens talenkennis weer van pas komt. Andere figuren uit Het geheim van Cheops die hem destijds hielpen komen nu ook weer helpen. En opnieuw komt de lezer niets over hen te weten; niets over hun achtergrond, niets over wat ze denken of voelen. Alles is gericht op het oplossen van puzzels en raadsels en daarnaast is er actie, actie en nog eens actie.
Net zoals in Het geheim van Cheops wemelt het boek van de overzichtstekeningen voor de lezers die de situatie niet uit de tekst kunnen opmaken.
Het lukte Reilly niet om dit immense avontuur in één boek te proppen. Halverwege het avontuur stopt het boek en kan de lezer uitkijken naar het vervolg. De wetenschap dat maart 2008 achter ons ligt en dat de aarde niet vernietigd is, geeft in ieder geval aan dat er een happy end aankomt.