Geïsoleerde legerleven in een vijandig land

Luitenant Black is gelegerd in Afghanistan. Hij heeft een baantje bij de administratie en wordt door de meesten met de nek aangekeken. Binnen het leger bestaat de procedure dat als er een incident gemeld wordt, een willekeurig gekozen legerfunctionaris van een ander bataljon dit gaat onderzoeken. In een vooruitgeschoven post van het leger elders in Afghanistan is een schietincident gemeld en Black krijgt de opdracht om daar naartoe te gaan. Zelf vindt hij het een wassen neus om dit te gaan onderzoeken, maar hij heeft geen keuze. Een peloton neemt hem mee naar die voorpost nabij wat de Vallei heet, een onherbergzame afgelegen plaats waarover allerlei geheimzinnige verhalen de ronde doen. Het streven van Black is om na wat plichtmatige verhoren van deze en gene het gewenste rapport te schrijven, waarna hij weer terug kan keren. Eenmaal ter plaatse krijgt hij echter van diverse kanten zoveel vreemde zaken te horen, dat hij zich afvraagt of het schietincident niet veel groter was dan het in het eerste instantie leek.

De grote verdienste van De vallei  is dat het inzichtelijk maakt wat het soldatenleven met mensen doet, vooral als ze gestationeerd zijn in een vijandige omgeving. Black krijgt daarbij nog met een extra portie vijandelijkheid te maken. De voorpost waar hij zijn onderzoek moet doen, zit helemaal niet te wachten op de komst van een bemoeizuchtige buitenstaander. De gesprekken en onderonsjes die Black met diverse soldaten heeft, geven een realistisch en rauw beeld van hoe het er in zo’n geïsoleerde legerplaats aan toegaat. John Renehan, die zelf diende in het Amerikaanse leger in Irak, neemt de lezer langzaam mee in gekmakende situaties, waarbij verschillende personages steeds verder van de werkelijkheid lijken komen te staan.
De manier waarop Renehan dat beschrijft, maakt dat het voor de lezer naar het einde toe steeds moeilijker wordt om te volgen wat er precies gebeurt. Aan de ene kant geeft dat goed weer hoe iemand het overzicht verliest in een directe oorlogssituatie, maar als lezer verlies je daarmee wel de grip op het verhaal.

Renehan is daarbij al niet scheutig met het prijsgeven van details. Zo is onder andere over de voorgeschiedenis van luitenant Black zelf weinig bekend, bijvoorbeeld waarom hij bij zijn standplaats door iedereen beschimpt wordt. Als er op het eind dan toch nog een paar verklaringen worden gegeven, voelt dat eerder als het wakker worden uit een koortsdroom dan een heldere en logische afsluiting van een boek.