Een waardige opvolger van Teerbemind

Na het indrukwekkende debuut Teerbemind heeft het een paar jaar geduurd voor Flynn met een volgend boek kwam, maar dat was het wachten meer dan waard.
Duisternis wordt net als Teerbemind in de ik-vorm verteld door een vrouwelijke hoofdpersoon. Het verschil is dat de lezer er in Teerbemind pas langzaam achter komt dat de hoofdpersoon, om het zo te zeggen, niet helemaal fris is. In Duisternis is het gelijk duidelijk dat de hoofdpersoon voor geen cent deugt.
Die hoofdpersoon is Libby Day. Op zevenjarige leeftijd maakte ze op een nacht mee hoe haar moeder en haar 2 zusjes op gruwelijke wijze werden vermoord. Dankzij haar getuigenis is haar broer Ben, die destijds 15 jaar was, opgepakt en in de gevangenis gezet.
Libby groeide op als een onhandelbare meid die in verscheidene gezinnen werd geplaatst. Vanaf haar achttiende heeft ze kunnen leven van de giften die mensen uit medelijden geschonken hadden en van de royalty's van haar zelfhulpboek Brand New Day. Daarnaast is Libby ook niet te beroerd om van alles te stelen als de mogelijkheid zich voordoet. Maar nu, bijna vijfentwintig jaar later, is de geldvoorraad bijna op en ziet het er naar uit dat Libby zal moeten gaan werken om in haar onderhoud te voorzien; iets dat een gruwel voor haar is. Dan doet zich een uitgelezen kans voor: de Killer Club neemt contact met haar op. Deze club mensen houdt zich bezig met onopgeloste moorden en met moorden waarvan ze denken dat de verkeerde persoon is aangewezen als moordenaar. Libby wordt geconfronteerd met mensen die denken dat haar getuigenis van destijds een leugen was. Aanvankelijk wil Libby niets met deze mensen te maken hebben, maar ze zwicht als ze merkt dat dit haar geld kan gaan opleveren. De Killer Club wil haar betalen als zij op zoek gaat naar anderen die destijds betrokken waren bij de moordpartij en met hen in gesprek gaat.
Om deze reden, en niet omdat ze denkt dat haar broer Ben onschuldig is, neemt Libby de opdracht aan.
Als Duisternis daadwerkelijk door een persoonlijkheid als Libby Day geschreven zou zijn, zou dat een behoorlijk subjectief, egocentrisch en waarschijnlijk vervelend boek opleveren. Flynn heeft het personage echter zoveel zelfreflectie meegegeven dat het voor de lezer boeiend is geworden om het verhaal door de ogen van Libby te zien.
De hoofdstukken worden afgewisseld met flashbacks van vijfentwintig jaar geleden, die de lezer beurtelings ziet vanuit de persoon van broer Ben en moeder Patty. Deze flashbacks vallen uiteindelijk mooi samen met de climax van het boek. Het lukt Flynn om het tot het einde toe voor de lezer verborgen te houden wat er zich eigenlijk die bewuste dag heeft afgespeeld.
Duisternis is een waardige opvolger van Teerbemind. Het is het bewijs dat Flynn zich tot de betere auteurs mag rekenen.