Vermoeiend einde

Het grootse avontuur van Jack West en zijn team dat begon in De stenen van Stonehenge krijgt na een paar jaar eindelijk een vervolg in Het pact van Paaseiland. De stenen van Stonehenge stopte destijds midden in het verhaal, terwijl Jack ruggelings een ongewisse dood tegemoet viel in een onmetelijke afgrond. Om de lezer weer het een en ander in herinnering te brengen, geeft Reilly aan het begin eerst een korte samenvatting van het vorige boek met een stand van zaken.
De aarde wacht nog steeds op totale vernietiging die op 20 maart 2008 door een donkere zon aan de rand van ons zonnestelsel veroorzaakt zal worden, tenzij er op zes verschillende plaatsen op aarde op bepaalde tijdstippen stenen in immense omgekeerde bronzen piramides worden gezet. In De stenen van Stonehenge werden al twee stenen geplaatst, in Het pact van Paaseiland is het zorg om de laatste vier stenen te bevestigen.
En aldus gaat het avontuur verder. Nog steeds zijn diverse partijen om diverse redenen op jacht naar de stenen en proberen ze elkaar zoveel mogelijk te dwarsbomen. Loyale medestanders blijken opeens verraderlijke vijanden te zijn. Probeer dan maar eens als integere held om je van je taak te kwijten de aarde te redden.
Het is bijna niet voor te stellen, maar Reilly heeft de ongeloofwaardigheid in Het pact van Paaseiland ten opzichte van zijn vorige twee boeken over Jack West nog iets opgeschroefd. Waar andere auteurs een boek zouden kunnen vullen met het gegeven van een enkele bijzondere vindplaats die Reilly gebruikt, jast hij er juist in een snel tempo een flink aantal doorheen. Als ik het goed heb heeft hij alleen de ark van Noach nog niet ontdekt in Het pact van Paaseiland.
Door de herhaling van zetten van de twee vorige boeken is Het pact van Paaseiland een vermoeiend einde geworden. Hoe groot het avontuur ook is, de lezer kent het onderhand wel. De valkuilen bij de omgekeerde piramides, de meest beveiligde plaatsen ter wereld waar met het grootste gemak mensen bevrijd worden of iets gestolen wordt… Het is allemaal hetzelfde liedje in Het pact van Paaseiland.
In een interview zegt Reilly dat hij nadenkt over een volgend avontuur, maar dat moet dan zijn vorige boeken overtreffen. Ik vraag me af wat hij dan wil verzinnen om daar in te slagen.