Monotone opsomming in sneltreinvaart

James Patterson is een veelschrijver, maar daar moet wel bij gezegd worden dat hij zonder steun van andere schrijvers niet zo veel boeken per jaar kan laten verschijnen. Je bent gewaarschuwd heeft hij samen met Howard Roughon geschreven. Of misschien heeft Roughon wel het meeste geschreven en heeft Patterson het alleen gecontroleerd en er zijn naam aan verleend om de verkoop te bevorderen. Je weet het niet.
Hoe dan ook. Je bent gewaarschuwd wordt verteld door de fotografe Kristin Burns. Omdat ze niet kan leven van haar foto’s is ze overdag nanny van twee lieve kinderen die een stiefmoeder hebben die niet zo veel van hen moet weten. Kristin kan niet zo goed opschieten met de stiefmoeder maar wel met de vader van de kinderen met wie ze een stiekeme relatie heeft. Ze verkeert in de veronderstelling dat hij zijn vrouw gaat verlaten voor haar.
Dan overkomen Burns opeens heel vreemde zaken waardoor ze aan zichzelf begint te twijfelen. Als ze op een ochtend op weg is naar haar werk ziet ze dat er vier lijkzakken uit een hotel worden gebracht. Ze durft te zweren dat ze één van die zakken ziet bewegen alsof degene die erin ligt nog niet dood is. Als ze ’s avonds op het nieuws wil zien wat er aan de hand is, blijkt het hele voorval niet te zijn gebeurd. Het wordt nog vreemder. Burns komt overdag mensen tegen uit haar verleden die allang overleden zijn. Ze krijgt telefoontjes van zichzelf. Op de foto’s die ze maakt zijn vreemde, transparante dingen te zien. Burns denkt dat ze langzaam gek wordt tot ze op het eind begint in te zien wat dit allemaal te betekenen heeft.
Kwantiteit staat niet voor kwaliteit. Evenals Pattersons voorgaande boeken bestaat Je bent gewaarschuwd uit kleine hoofdstukken van 2 à 3 pagina’s. Die hoofdstukken zijn ondergebracht in veertien delen, wat veel witpagina’s oplevert en waardoor je het boek in sneltreinvaart kunt lezen. Ook het gebrek aan diepgang bevordert het snel lezen.
De plot van Je bent gewaarschuwd is te lang voor een boek; het had beter voor een kort verhaal gebruikt kunnen worden. Tot driekwart van het boek is het een monotone opsomming van allerlei vreemde dingen die Burns overkomen. Er gebeurt verder weinig anders, en alhoewel die vreemde dingen intrigerend zijn, wordt het op het laatst saai als alleen maar daar de aandacht naaruit gaat.
Dat het boek toch drie sterren krijgt is te danken aan het eind dat erg origineel is en al het voorgaande goedmaakt.