Uitermate goed geconstrueerd plot

Het eerste dat ik van Ellis las was In het gezelschap van leugenaars, een boek dat begint met het oppakken van de misdadigers en dan steeds een stapje teruggaat in de tijd, waarbij de lezer geregeld op het verkeerde been wordt gezet. Een uitermate goed geconstrueerd plot en dat geldt ook voor zijn nieuwste boek, De zevende dag.
Paul Riley wordt in 1989 als officier van justitie betrokken bij de vondst van zes vermoorde en verminkte vrouwen. De dader lijkt snel gevonden: een conciërge die aan de hand van het eerste couplet van een popsong aan het moorden is geslagen. Hij bekent schuld en wordt ter dood veroordeeld. Daags voor zijn executie laat de conciërge Riley weten dat hij niet de enige is. Riley weet niet wat hij hiermee moet. Praktisch alle feiten wijzen de conciërge aan als schuldige, maar toch zijn er voor zijn gevoel nog enkele kleinigheden die niet kloppen. De dochter van de immens rijke Harland Bentley was één van de slachtoffers en op zijn verzoek is zij buiten de bewijsvoering gehouden. Riley vraagt zich af of dit wel zo verstandig was.
Vijftien jaar later lijkt het erop dat de conciërge inderdaad niet de enige was. Opnieuw worden er enkele gruwelijke moorden gepleegd, nu volgens het tweede couplet van dezelfde popsong. Riley is inmiddels één van de topmensen van een advocatenkantoor dat in dienst staat van Harland Bentley. Riley wordt gedwongen een keus te maken tussen loyaal zijn aan zijn baas of eindelijk de waarheid willen ontdekken wat er vijftien jaar geleden precies gebeurd is.
Zoals gezegd zit het plot erg goed in elkaar, maar Ellis verzuimt niet om zijn personages vlees en bloed mee te geven. Een goed voorbeeld hiervan is de rechercheur McDermott die nog niet verwerkt heeft dat zijn vrouw vier jaar geleden ogenschijnlijk zelfmoord heeft gepleegd waarna hij achterbleef met hun dochtertje.
Ellis heeft zo’n gemakkelijke manier van aanwijzingen weggeven, dat je als lezer al redelijk snel vermoedt wat er destijds is gebeurd. Dit komt ook doordat hij de lezer vanaf de tweede set moorden met de moordenaar laat meekijken. Maar schijn bedriegt! Ook al heb je als lezer, zoals ik, het trucje met de briefjes die bij Riley worden bezorgd eerder door dan de boekpersonages, dan heb je nog te weinig houvast om alle gebeurtenissen te duiden.
Als Ellis dan eindelijk aan het eind een verklaring voor alles geeft, kun je alleen nog maar zuchtend van bewondering het boek dichtklappen.
En daarmee had ik graag willen eindigen, maar ik moet ook nog wat zeggen over de vertaling. Er zijn teveel zetfouten blijven zitten en ook de d’s en t’s zijn een paar keer gewoon fout. En, beste vertaler, als je besluit om de munteenheid ook om te zetten naar de Nederlandse situatie en het is 2005, heb het dan over de euro en niet over de gulden.