Hoe kiezen we waarin we willen geloven?

In 2008 werd Paolo Giordano (1982) met het overrompelende ‘De eenzaamheid van de priemgetallen’ de jongste winnaar ooit van de vooraanstaande literatuurprijs Premio Strega. Na een schitterende tweede roman over een peloton Italiaanse soldaten in Afghanistan (‘Het menselijk lichaam’), bleef het lange tijd stil, op een mooie psychologische novelle na.

Tien jaar na zijn debuut keert Giordano met ‘De hemel verslinden’ terug naar de wereld van pubers en adolescenten waarmee hij in zijn eerste roman furore maakte. Al zijn personages zijn complex en op een bepaalde manier gebroken.

Het verhaal gaat over het leven van Teresa: een meisje uit Turijn die opgroeit in de jaren negentig. De zomers brengt zij door in Speziale (regio Puglia) op het platteland bij haar oma samen met haar vader.
Naast het huis van haar oma ligt een boerderij waar Cesar en Floriana wonen met drie jongens: Nicola (biologische zoon), Bern (zoon van de zus van Cesar) en Tommaso (geadopteerd). Cesar geeft de jongens thuis les en brengt ze lessen bij over het geloof. Ze vormen samen een soort commune.

Teresa komt geregeld naar de boerderij en wordt direct smoorverliefd op Bern. Bern gelooft heilig in hetgeen Cesar hem vertelt, maar na verloop van tijd slaan de twijfels toe. Bern blijft voor Teresa (en daarmee ook de lezer) een ongrijpbaar personage. Als Teresa tijdens de zomer opnieuw naar de boerderij gaat, blijkt Bern daar niet meer te wonen. Niet veel later zijn ook Cesar en Floriana verdwenen. Ze blijft wel altijd aan hem denken.

Wanneer de oma van Teresa overlijdt en Teresa op de begrafenis in Speziale is, komt ze opnieuw in contact met Bern. Dit is het begin van een huwelijk, een onvervulde kinderwens en acties van milieuactivisten. Hoewel Teresa niet altijd de acties van Bern begrijpt, accepteert ze dat en blijft ze altijd van hem houden. Bern is op zoek naar een doel in zijn leven en zoekt zijn zingeving bij verschillende soorten 'leiders': in het begin bij Cesar, vervolgens in boeken uit de bibliotheek en daarna bij Danco die er extreme milieu-ideeën op nahoudt. Het lijkt voor Bern nooit goed genoeg te zijn, er is altijd honger naar meer.

Uiteindelijk beslist Teresa dat ze Bern in bescherming moet nemen en zorgt ze ervoor dat Bern en zij niet meer samen zijn. Een echtscheiding aanvragen doen ze beiden nooit. Wanneer Bern zijn honger naar betekenis in het leven hem noodlottig lijkt te worden, weet hij via omwegen toch weer met Teresa in contact te komen en reist zij (toch weer) naar hem af om met hem te kunnen praten.

Het verhaal geeft weer hoe complex het is voor (in dit geval) jongeren om te bepalen voor welke principes zij staan en waar zij in geloven. Er is behoefte aan houvast, maar tegelijkertijd weten ze niet bij wie of waar ze dat moeten vinden. De ene jongere laat zich minder snel van zijn stuk brengen dan de andere, die hier zeer gevoelig voor is. Deze roman bevat een indrukwekkend verhaal over de zoektocht van het leven door deze jongeren.