Intrigerend geschreven

Dit boek werd me aangeraden door een Hebban Boekentipper, Angèle van Baalen, en ik werd van de beschrijving meteen warm. Ik heb het boek direct (tweedehands) besteld en dook in het verhaal.

Met plezier liet ik me meenemen in de perfect georganiseerde roadtrip door Amerika van het gezin bestaande uit vader, moeder en een tweeling... en een broertje?

Het is ontzettend intrigerend hoe Wanda Bommer haar schrijfstijl aanpast op de perspectieven van de verschillende gezinsleden van waaruit ze haar verhaal componeert. Na een tijdje kun je na één zin herkennen welk gezinslid het betreft, zonder dat je daar namen voor nodig hebt. Daarnaast werd ik herhaaldelijk verrast door taalkundig en metaforisch prachtige zinnen, waarvan ik van binnen warm word.

Het einde maakte me enkele momenten met open mond naar het boek staren en het was geen seconde in mijn hoofd opgekomen dat dit eventueel zou kunnen voorvallen. Ik ga er niets over verklappen, maar ondanks het verrassingselement van het einde liet het me wel onbevredigd achter. Hoe gaat het nu verder? Ik heb nog zo veel vragen.

Hoewel ik het wel kan plaatsen aangezien het boek een roadtrip in Amerika betreft, was er naar mijn gevoel wel sprake van onnodig Engels taalgebruik in het boek. Wellicht was het bedoeld om zo in te spelen op het taalgebruik passend bij de leeftijd van de tweeling, maar het voelde voor mij soms overbodig.

Al met al zeker een aanrader. Je zult nooit meer hetzelfde naar springbonen kijken na het lezen van dit boek.