Absolute aanrader!

Recensie Vliegen Zonder Vleugels


Elisabeth geeft ons toegang tot een andere wereld. Ze beschrijft een wereld vol warmte, corruptie en tegenstrijdigheden, maar ook van levenskunstenaars en verhalenvertellers.
Doordat Elisabeth in Indonesië gewoond heeft als één van hen, nodigt ze ons uit om tijdens het lezen aan haar hand mee te lopen in haar leven en een cultuur die ons Westerlingen vreemd is.

Normaliter wanneer een boek in romanvorm geschreven is, lijkt er een subtiele afstand te zijn in de lezer en het verhaal. In dit geval lees je alsof je je in een 4D-film begeeft zonder enige afstand. Beleef je het verhaal in al zijn kleur en geur door de beeldende omschrijvingen van de verschillende culturen, eilanden en karakters door de overduidelijke Liefde waarmee ze hen noemt! Zó levensecht dat je af en toe vergeet dat dit een roman is. Het leven en de mensen wordt tastbaar in haar verhaal doordat je tijdens het lezen als toeschouwer naast de schrijfster loopt. Een heuse gave in schrijfstijl die maar weinig auteurs bezitten!
Of je wilt of niet, je gaat houden van de hoofdpersonen. Roos, Selma en pater Jos draag ik een bijzonder warm hart toe.

Elisabeth weet op subtiele wijze de drempels tussen cultuur, religie en politiek te beslechten door met mensen op zielsniveau de connectie aan te gaan. Hierdoor kreeg ik ontzag voor de levenswijsheid van een aantal personen en proefde de overeenkomsten tussen ons als mensen, in plaats van het bevestigen van de diepgaande strijd op politiek en religieus wereldniveau.

Ook krijg je een kijkje in de Islamitische cultuur welk een actueel opkomende religieuze stroming is die eveneens politiek gevoelig ligt.
Dat we hierbij het perspectief van meerdere vrouwen mochten meevoelen, is intrigerend. In het hedendaagse nieuws wordt de Islam veelal beschreven vanuit de beleving van de man. Uit de verhalen van de schrijfster komt naar voren hoe in de praktijk de vrouw degene is die alles draaiende houdt als de spil in de samenleving en haar directe omgeving. Fantastisch om te lezen hoe sterke vrouwen hun innerlijke strijd een hoofd durven te bieden! En ze in alle kwetsbaarheid een plek in hun leven en in de maatschappij durven in te nemen en te kiezen voor hun integriteit boven eventuele opgelegde waarden en normen.

Hoe verhoudt een mens zich tot verscheurende thema’s als de dood, ziekte, armoede, corruptie, verkrachting, ongewenste zwangerschap? Waar en hoe is hierin zijn relatie met God? Hoe intens vervlochten zijn Indonesiërs met de diepe eerbied voor voorouders en voor ouderen en hun geschiedenis?
Bijzonder knap hoe zware en pittige onderwerpen en levensvragen aangehaald worden met een lichtheid en positiviteit zonder dat de realiteit in het verhaal verloren gaat!

Nu bekruipt me de vraag en mijmer ik geruime tijd over ‘wat in deze roman is fictie, en wat is waar’? Het antwoord komt in Elisabeths eigen woorden: ‘Het mysterie van het leven is ondoorgrondelijk. Wie het grijpt zal het nooit vinden.’