Lezersrecensie
Hét oerboek over wielrennen ...
'Als renner heb je te maken met de werkelijkheid, maar als schrijver ben je de meester van je verhaal.' (Tim Krabbé)
Tim Krabbé groeide op binnen een artistiek en intellectueel milieu. Zijn vader en grootvader waren bekende schilders, zijn moeder was schrijfster en filmvertaalster. Zelf acteerde Krabbé in onder meer het satirische VARA-programma Hadimassa, maar zijn grootste passie lag bij het schrijven. Sinds 1967 leeft hij van de pen. Zijn werk als journalist bij Vrij Nederland viel samen met zijn romandebuut De werkelijke moord op Kitty Duisenberg (1967). In die tijd was hij een van de beste twintig schakers van Nederland. Hij componeerde schaakproblemen en -studies en schreef artikelen en boeken over schaken. Een van zijn bekende werken is de biografie Fischer (1972) over schaakfenomeen Bobby Fischer.
Door zijn uiteenlopende genres is de auteur Krabbé moeilijk te plaatsen binnen de Nederlandse literatuur, maar zijn liefde voor de wielersport is evident. Rond zijn tiende jaar raakte hij gefascineerd door de wielrennerij, mede door de goede prestaties van de Nederlanders tijdens de Tour de France in 1953. Toch stapte hij pas op negenentwintigjarige leeftijd op de racefiets en nam hij deel aan wedstrijden in Nederland, België en Frankrijk. Het resulteerde in 1978 in de roman De Renner, geprezen als dé klassieker en hét oerboek over wielrennen, het stempel ‘sportboek’ ver overstijgend. In De Renner beschrijft Krabbé de Ronde van de Mont Aigoual, een zware klimkoers in Zuid-Frankrijk. Nauwgezet legt hij het verloop van de wedstrijd vast, de vermoeidheid, de demarrages, de beslissingen die hij soms in een fractie van een seconde moet nemen. ‘Kan hij deze koers winnen?’
Krabbé maakte ook mooie zijsprongen naar het spannende genre, misschien niet vreemd omdat de beklemming bij de start van een wedstrijd niet ver verwijderd lijkt van de beklemming als beschreven in Het gouden ei (1984) en in Vertraging (1995), dat bekroond werd met De Gouden Strop voor het beste spannende boek.
Zijn meest recente boek De veertiende etappe is een selectie van verhalen en columns die hij in vijfendertig jaar tijd over wielrennen schreef. De ondertitel 71 wielerverhalen met daarin opgenomen 43 wielerverhalen is niet toevallig: 1943 is zijn geboortejaar (in De Renner klimt hij daarom veel met trapfrequentie 43x19), en 71 is zijn leeftijd bij publicatie van het boek. Zijn eerdere verzamelbundel, 43 Wielerverhalen is hierin nagenoeg integraal opgenomen, waar nodig bewerkt met nieuwe kennis en aangevuld met latere verhalen uit het NRC Handelsblad en de VPRO-gids.
Als geen ander kan Krabbé in het hoofd van de wielrenner kruipen. Zijn eigen ervaringen, de prachtige momenten, de overpeinzingen, de verhalen over wielervedettes en wielerklassiekers, modelleert hij tot boeiende, ontroerende en tijdloze schetsen in de wielersport. Nog steeds legt hij driemaal per week lange afstanden af.
(Eerder gepubliceerd voor literair genootschap “eindig laagland”)
Tim Krabbé groeide op binnen een artistiek en intellectueel milieu. Zijn vader en grootvader waren bekende schilders, zijn moeder was schrijfster en filmvertaalster. Zelf acteerde Krabbé in onder meer het satirische VARA-programma Hadimassa, maar zijn grootste passie lag bij het schrijven. Sinds 1967 leeft hij van de pen. Zijn werk als journalist bij Vrij Nederland viel samen met zijn romandebuut De werkelijke moord op Kitty Duisenberg (1967). In die tijd was hij een van de beste twintig schakers van Nederland. Hij componeerde schaakproblemen en -studies en schreef artikelen en boeken over schaken. Een van zijn bekende werken is de biografie Fischer (1972) over schaakfenomeen Bobby Fischer.
Door zijn uiteenlopende genres is de auteur Krabbé moeilijk te plaatsen binnen de Nederlandse literatuur, maar zijn liefde voor de wielersport is evident. Rond zijn tiende jaar raakte hij gefascineerd door de wielrennerij, mede door de goede prestaties van de Nederlanders tijdens de Tour de France in 1953. Toch stapte hij pas op negenentwintigjarige leeftijd op de racefiets en nam hij deel aan wedstrijden in Nederland, België en Frankrijk. Het resulteerde in 1978 in de roman De Renner, geprezen als dé klassieker en hét oerboek over wielrennen, het stempel ‘sportboek’ ver overstijgend. In De Renner beschrijft Krabbé de Ronde van de Mont Aigoual, een zware klimkoers in Zuid-Frankrijk. Nauwgezet legt hij het verloop van de wedstrijd vast, de vermoeidheid, de demarrages, de beslissingen die hij soms in een fractie van een seconde moet nemen. ‘Kan hij deze koers winnen?’
Krabbé maakte ook mooie zijsprongen naar het spannende genre, misschien niet vreemd omdat de beklemming bij de start van een wedstrijd niet ver verwijderd lijkt van de beklemming als beschreven in Het gouden ei (1984) en in Vertraging (1995), dat bekroond werd met De Gouden Strop voor het beste spannende boek.
Zijn meest recente boek De veertiende etappe is een selectie van verhalen en columns die hij in vijfendertig jaar tijd over wielrennen schreef. De ondertitel 71 wielerverhalen met daarin opgenomen 43 wielerverhalen is niet toevallig: 1943 is zijn geboortejaar (in De Renner klimt hij daarom veel met trapfrequentie 43x19), en 71 is zijn leeftijd bij publicatie van het boek. Zijn eerdere verzamelbundel, 43 Wielerverhalen is hierin nagenoeg integraal opgenomen, waar nodig bewerkt met nieuwe kennis en aangevuld met latere verhalen uit het NRC Handelsblad en de VPRO-gids.
Als geen ander kan Krabbé in het hoofd van de wielrenner kruipen. Zijn eigen ervaringen, de prachtige momenten, de overpeinzingen, de verhalen over wielervedettes en wielerklassiekers, modelleert hij tot boeiende, ontroerende en tijdloze schetsen in de wielersport. Nog steeds legt hij driemaal per week lange afstanden af.
(Eerder gepubliceerd voor literair genootschap “eindig laagland”)
5
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Anneke Gieling
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
