Lezersrecensie
Het verhaal zet je aan het denken.
Je krijgt direct bij het zien van de cover een vermoeden waar het boek over kan gaan. De titel maakt nieuwsgierig, je wilt weten welke belofte er is gedaan en of daar aan is voldaan/gehouden.
Je maakt in het begin kennis met Wim toen hij nog Wimpie heette. Je ontdekt al snel wat zijn hobby is, wat hij later wil worden en wie zijn held is. Later zal hij zijn jongensdroom waar maken en zal zijn leven een iets andere wending krijgen. Je komt erachter wat zijn rol is tijdens de Tweede Wereldoorlog in Amsterdam. De belangrijkste vraag is of hij zijn belofte aan zichzelf kan waarmaken en of de held uit zijn jeugd later nog steeds zijn held zal zijn of dat hij hem verafschuwt.
Het lijkt wel of het verhaal in sneltreinvaart is geschreven. Je gaat van de ene situatie in de andere. Zo is Wim nog Wimpie en ineens is hij een volwassen man. Je wordt steeds een stukje verder in de toekomst geslingerd waardoor je het gevoel hebt dat je bepaalde dingen mist en toch gebeurd er het een en ander.
Het is jammer dat de auteur niet dieper op bepaalde situaties is ingegaan, wat meer heeft aangevuld zonder de waarheid uit het oog te verliezen. Dat had hij makkelijk kunnen doen omdat situaties al zijn veranderd, dan had je wat langer van het boek kunnen genieten. De genoemde personen zijn interessant genoeg voor een uitgebreidere beschrijving en hun doen en laten in de oorlog. Het zijn personen die je beter wilt leren kennen zoals bijvoorbeeld Bep, Josef, Eva, Barkas en David. Anderzijds begrijp je de auteur ook wel, dat hij het bij de waargebeurde feiten wilde houden en niet uitbreiden met dingen die er niet toe doen.
Je krijgt in ieder geval, mede door de krantenberichten, een goed beeld van wat er in de Tweede Wereldoorlog is gebeurd. Het verhaal komt binnen en zet je aan het denken. Dit soort verhalen moeten verteld blijven worden. Niet omdat ze mooi zijn, dat is het allerminst, maar opdat men ervan leert en beseft dat dit nooit meer mag gebeuren.
Het boek eindigt met wat er heden ten dage nog is te zien van de Tweede Wereldoorlog in een paar plaatsen, een lijst van de centrale concentratiekampen en wat daar toen gebeurde.
Kortom; als je van korte verhalen over de oorlog houdt, dan is dit boek zeker een aanrader.
Lees verder op https://surfingann.blogspot.nl/2017/10/belofte-aan-mijzelf-ben-kahmann.html.
Je maakt in het begin kennis met Wim toen hij nog Wimpie heette. Je ontdekt al snel wat zijn hobby is, wat hij later wil worden en wie zijn held is. Later zal hij zijn jongensdroom waar maken en zal zijn leven een iets andere wending krijgen. Je komt erachter wat zijn rol is tijdens de Tweede Wereldoorlog in Amsterdam. De belangrijkste vraag is of hij zijn belofte aan zichzelf kan waarmaken en of de held uit zijn jeugd later nog steeds zijn held zal zijn of dat hij hem verafschuwt.
Het lijkt wel of het verhaal in sneltreinvaart is geschreven. Je gaat van de ene situatie in de andere. Zo is Wim nog Wimpie en ineens is hij een volwassen man. Je wordt steeds een stukje verder in de toekomst geslingerd waardoor je het gevoel hebt dat je bepaalde dingen mist en toch gebeurd er het een en ander.
Het is jammer dat de auteur niet dieper op bepaalde situaties is ingegaan, wat meer heeft aangevuld zonder de waarheid uit het oog te verliezen. Dat had hij makkelijk kunnen doen omdat situaties al zijn veranderd, dan had je wat langer van het boek kunnen genieten. De genoemde personen zijn interessant genoeg voor een uitgebreidere beschrijving en hun doen en laten in de oorlog. Het zijn personen die je beter wilt leren kennen zoals bijvoorbeeld Bep, Josef, Eva, Barkas en David. Anderzijds begrijp je de auteur ook wel, dat hij het bij de waargebeurde feiten wilde houden en niet uitbreiden met dingen die er niet toe doen.
Je krijgt in ieder geval, mede door de krantenberichten, een goed beeld van wat er in de Tweede Wereldoorlog is gebeurd. Het verhaal komt binnen en zet je aan het denken. Dit soort verhalen moeten verteld blijven worden. Niet omdat ze mooi zijn, dat is het allerminst, maar opdat men ervan leert en beseft dat dit nooit meer mag gebeuren.
Het boek eindigt met wat er heden ten dage nog is te zien van de Tweede Wereldoorlog in een paar plaatsen, een lijst van de centrale concentratiekampen en wat daar toen gebeurde.
Kortom; als je van korte verhalen over de oorlog houdt, dan is dit boek zeker een aanrader.
Lees verder op https://surfingann.blogspot.nl/2017/10/belofte-aan-mijzelf-ben-kahmann.html.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Anneke Visser
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
