Herkenbaar als je in 1987 bent opgegroeid

Je ziet meteen aan de cover dat het verhaal over een vergeten tijd gaat waarbij je, als je in de jaren '80 van de vorige eeuw bent opgegroeid, meteen terug denkt aan je schooljaren, je eerste liefde, wat je toen deed enz. De cover past dan ook echt bij het boek.
De titel vind ik persoonlijk niet bij het boek passen, de originele titel, The Impossible Fortress, vind ik veel beter bij het boek passen, omdat het daar om draait in het boek. Deze titel laat je denken dat het over meedere jaren gaat, maar het gaat maar over één jaar.

Het boek lees je, dankzij de vlotte schrijfstijl, zo weg. Voor je het weet heb je het boek uit en vraag je je af of dat alles was, of er niet stiekem nog meer is, terwijl het verhaal al compleet is. Je zit gelijk in het verhaal dat je niet meer los wil laten. Je wilt weten wat de codes, die aan het begin van elke hoofdstuk staan, betekenen. Je wilt weten of bepaalde dingen gaan lukken en hoe het zal gaan tussen bepaalde personen. Je krijgt te doen met bepaalde personen.
Het is een verhaal met humor, een verhaal vol met verrassende wendingen, maar het is ook een emotioneel verhaal. Steeds loopt het anders dan je denkt, gebeuren er dingen die je niet ziet aankomen. De opbouw is erg goed, langzaam wordt je naar het plot geleid. Op een gegeven moment denk je dat je weet wat het plot is, maar die blijkt ook weer anders te zijn dan gedacht.
Toch zit er ook wel iets voorspelbaars in en is het niet altijd even geloofwaardig, maar dat is niet storend, dat maakt het verhaal juist extra leuk.

Het is een flashback in de tijd waarbij je, als je in 1987 bent op school zat of als volwassene, dingen herkent die je ook gebruikte, de muziek die je luisterde, de films en series die je keek, de computers uit die tijd. Je kan er alleen maar van genieten en bent blij dat bepaalde dingen heden ten dage gelukkig niet meer kan of anders gaat en weer andere dingen mis je plots. Je wilt weer op zoek naar bepaalde dingen uit die tijd.