Vindt Damian zijn moeder?

De cover geeft een klein stukje bloot aan waar het boek over gaat, al is dat toch een, wel heel belangrijke, bijzaak, want het belangrijkste van alles is dat Damian uiteindelijk via diverse omwegen op zoek gaat naar zijn moeder. De vraag die Damian heeft is waarom hij steeds van die nachtmerries heeft, waar die vandaan komen. Later komt de vraag wie die mensen zijn die hem steeds in zijn nachtmerries achtervolgen. Is het gewoon een dwaze nachtmerrie waar je maar beter over kunt zwijgen als je ze op latere leeftijd nog hebt of is het (deels) echt gebeurd? Heef hij dat echt meegemaakt? Wat is het verhaal achter het zilveren kruis dat hij altijd om zijn nek draagt en waar hij het gevoel heeft dat een bepaald iemand over hem waakt, van wie heeft hij die gekregen? Daarnaast rijst de vraag waarom hij hem niet openlijk kan dragen. Waarom het niet geoorloofd is om openlijk een bepaald geloof te hebben.
Het verhaal is op een spannende manier, soms langdradige, maar beeldende manier geschreven waarbij je het gevoel hebt dat je het ook echt zelf beleefd. Je hebt af en toe echt te doen met Damian en herkent bepaalde gevoelens die tijdloos zijn zoals de onzekerheid of iemand je wel echt leuk vindt of niet. Langzaam aan krijg je een antwoord op al die vragen met een heel verrassend plot die je niet aan ziet komen, dat komt aan als een schok. Vooruit het einde is deels niet zo verrassend, ligt er af en toe ook duimendik bovenop.
Het verhaal geeft een mooi tijdsbeeld hoe het in de Gouden Eeuw was en hoe men in die tijd met kinderen omging. Tevens geeft het verhaal een mooi tijdsbeeld weer van hoe Amsterdam en Nieuw-Nederland er in de Gouden Eeuw uitzag en hoe lang men over de reis van en naar Nieuw-Nederland deed. Wat voor ontberingen je soms op zo'n schip moest doorstaan.
Het is goed dat de auteur ook een zwarte bladzijde uit de geschiedenis heeft aangekaart. Hoe men in de Gouden Eeuw omging, of beter gezegd, bepaalde bevolkingsgroepen probeerde weg te jagen van hun land. Dat is er goed in verwerkt.