Ontroerend

Een heel ontroerend boek, waarbij ik geregeld moest slikken. Ondanks dat het fictie is, had het zo echt gebeurd kunnen zijn. De watersnoodramp was helaas ook echt gebeurd, maar ik bedoel dus het verhaal van Sara.
Soms dacht ik te weten wie haar vader en moeder waren, even dacht ik nog dat een bepaald persoon niet helemaal eerlijk was, dat ze toch de moeder van Sara was. De vader verraste me enerzijds, anderzijds ook weer niet. Het einde verraste me in ieder geval.
Femke heeft zich heel erg goed ingelezen en ingevoeld in de geschiedenis. Hoe men toen reageerde als je ongehuwd zwanger was en/of een kind had, hoe mensen reageren, hoe mensen werden opgevangen, hoe men de boel weer probeerde te herstellen.
Kan me voorstellen dat het voor de mensen die dat toen hebben meegemaakt, verschrikkelijk is om er weer aan herinnerd te worden. Toch ben ik blij dat Femke dit boek heeft geschreven, want het geeft heel mooi weer hoe het er aan toe ging met daarnaast, zoals gezegd, de zoektocht naar de ouders van Sara door Sara zelf.
Het was moeilijk om dit boek weg te leggen, wilde steeds verder lezen. Bij het hoofdstuk dat Sara Ellie op zolder achter laat om hulp te halen, zat ik echt in spanning of ze het wel zou redden. Ik hield ook steeds stiekem de hoop dat de pleegmoeder van Sara levend gevonden zou worden, dat ze misschien was opgepikt door een redder en naar elders was gebracht.