Is het verleden wel gegaan zoals gedacht?

De cover komt rustgevend over, je verwacht niet dat er een heftig verhaal achter zit. Als brildrager kan je moeite hebben met de tekst in de bomen op de achterkant, daar lijkt de tekst weg te vallen. Beter was het geweest als de tekst in het geel of wit was geplaatst.
De hoofdstukken zijn om en om bekeken, dan weer vanuit de ogen van Jack, dan weer vanuit de ogen van Anouk. Meestal heb je bij de eerste zin al door over wie het gaat. De hoofdstukken zijn niet al te lang, waardoor je het boek, als het niet anders kan vanwege tijdgebrek, ook tussendoor kan lezen.
Het verhaal is op een vlotte, humorvolle, beeldende manier geschreven. Geregeld lig je in een deuk, andere keren moet je een traantje wegpinken en soms wordt je boos op bepaalde personen. Vanaf het begin zit je in het verhaal en wil je weten wat de geheimen zijn van Jack & Anouk, waarom ze reageren zoals ze reageren. Langzaam word je via diverse wegen naar het verrassende plot geleid. Het is een plot die je niet ziet aankomen, waar je terug gaat lezen om te kijken of je stiekem iets gemist hebt waardoor je eerder geen vermoeden had. Toch is een deel van het verhaal wel voorspelbaar, maar dat is in dit geval niet erg.
Het is een verhaal van hoe misverstanden de wereld in kunnen komen en daardoor soms families en vrienden uit elkaar kunnen halen, hoe daar mee om te gaan.
Als je niet bent gewend om in het Vlaams te lezen, dan is het even wennen. Bepaalde Vlaamse woorden zoals 'lavabo', moet je even over nadenken of googlen, maar al snel heb je door wat er bedoeld wordt. Er is vaak gebruik gemaakt van verkleinwoorden zoals 'gesprekjes' en 'slofjes', maar dat is niet storend, eerder grappig en herkenbaar voor ondergetekende.
Kortom, als je van romans met een diepgaand verhaal houdt, dan is dit een echte aanrader.