Zusje, een veelzijdig boek

‘Je wordt vermist. Ik zal je vinden…’ Als u dit leest, wilt u toch graag weten wat er met het ‘zusje’ gebeurd is, niet? Deze pakkende slagzin zorgde ervoor dat Zusje van Rosamund Lupton wereldwijd een grote hit werd.

Rosamund Lupton is een Britse schrijfster. Ze studeerde in 1986 af aan de universiteit van Cambridge. Zusje is haar eerste literaire thriller, die in 2010 verscheen. Het werd vooral in Engeland een grote hit, zo zijn er meer dan een half miljoen exemplaren van verkocht en ondertussen zijn ook de filmrechten verkocht.

Tess, de vijf jaar jongere zus van Beatrice, is al een aantal dagen vermist. Wanneer Beatrice dit hoort, komt ze meteen vanuit New York naar Londen overgevlogen. Tess is zwanger van Emilio, één van haar docenten van de kunstacademie. Amias, de huisbaas van Tess heeft haar als vermist opgeven. Volgens hem werd Tess telefonisch lastig gevallen. Een paar dagen later wordt het lichaam van Tess gevonden in een toiletgebouw in Hyde Park. Iedereen is overtuigd van zelfmoord, behalve Beatrice. Ze is ervan overtuigd dat Tess nooit zelfmoord zou plegen. Zo gaat Beatrice op onderzoek en ontdekt ze beetje bij beetje de waarheid. Tijdens haar onderzoek stuit Beatrice op verschillende vreemde en tegenstrijdige zaken. Dit zorgt ervoor dat ze nog meer vastberaden is om de waarheid rond de dood van haar ‘zusje’ Tess te achterhalen.

Zusje is geschreven in een briefvorm. Beatrice houdt in haar brief, haar zus op de hoogte van al haar gedachten en resultaten van haar zoektocht, omdat ze het idee heeft dat Tess recht heeft om dit allemaal te weten. Hierbij wisselen het heden en terugblikken naar het verleden elkaar af. De rode draad is het uitgebreid verhoor met Wright, de advocaat van het Openbaar Ministerie. Door de briefvorm is het boek vooral in het begin moeilijk om te lezen, maar eens je gewend bent aan de stijl gaat het lezen vanzelf.
Het verhaal wordt verteld in de ik-persoon, zo maak je als lezer kennis met alle emoties die Beatrice heeft bij haar zoektocht naar de waarheid. Het indrukwekkende is vooral wat Beatrice psychisch doormaakt. Dit wordt dan ook uitgebreid beschreven, komt ze dichterbij de waarheid over Tess of is ze haar verstand aan het verliezen?

Het mooie uit het verhaal is de liefde van Beatrice voor haar ‘zusje’ Tess. Ze doet er alles aan om de waarheid over de dood van haar zus te achterhalen, ook al stoot ze op een aantal gevaarlijke situaties. De band tussen Beatrice en Tess is, ondanks dat ze niet dichtbij elkaar wonen, zeer hecht.

Lupton gebruikt een gemakkelijk leesbare schrijfstijl. Ze maakt gebruik van korte zinnen en bijzondere benamingen om personen te beschrijven. Een voorbeeld is de ‘verliefde secretaresse’, die zou volgen Beatrice verliefd zijn op haar baas. De sarcastische wijze waarop Beatrice de gebeurtenissen omschrijft, geeft herkenning. Deze combinatie samen met Beatrices kwetsbaarheid zorgt ervoor dat Beatrice menselijk overkomt.

Het is jammer dat in de korte inhoud van het boek al vermeld wordt dat Tess dood is, terwijl het pas verder in het boek aan de orde komt. Hierdoor wordt een deel van de spanning al weggenomen, maar toch wordt er nog spanning gecreëerd. Vanaf dat Tess verdwenen is, wordt de spanning langzaam opgebouwd. De climax aan het einde van het boek zorgt voor een interessante en plotse wending, waarbij alles anders is dan je had verwacht. Of het boek uiteindelijk goed of slecht afloopt, wordt niet duidelijk. Rosamund geeft in een interview aan dat ze voor het eerste kiest.

Persoonlijk vind ik dat er weinig tot geen spanning in het verhaal zit, hoewel Lupton haar best doet om deze te creëren. De manier waarop het boek geschreven werd, is wel origineel. Hiermee laat Rosamund Lupton zien dat het ook anders kan. De beschrijving van de personages is zeker een pluspunt van dit boek, want Lupton beschrijft ze heel menselijk. Als lezer word je ook steeds op het verkeerde been gezet, telkens wanneer je denkt te weten wie het is, komt er nieuwe informatie waardoor een andere afloop logischer lijkt. Dit zorgt ervoor dat je wil lezen tot de laatste pagina.


‘Niets kan de band tussen zussen verbreken…’ Deze zin vat perfect het boek samen en is zeker geschikt om op het boek te zetten. Ook al is Tess dood, toch wil Beatrice de waarheid over haar dood weten. Hoewel dit niet altijd even vlot gaat. Zo Beatrice twijfelt of ze haar zus wel zo goed kent als ze denkt, omdat ze niet altijd tijd voor haar maakte. Zusje schetst heel mooi de band tussen familieleden en hoe goed je je eigen familie wel niet kent.