Ik heb alle delen uit de serie Q gelezen en vind “De noodkreet in de fles” tot nu toe het beste deel. Dit keer onderzoeken Carl, Assad en Yrsa de zuster van Rose een stukje papier uit een fles die in 1996 in het water is gegooid en verband houdt met de verdwijning van twee jongens. Een interessant gegeven is dat het verhaal uit meerdere verhaallijnen bestaat, waaronder de verhaallijn van de dader van de twee jongens en die vandaag de dag nog actief is. Dit levert dan ook een spannend verhaal op. Het verhaal wordt zo vanuit meerdere standpunten verteld.

De personages zijn weer levensecht, iedereen heeft zo zijn eigen problemen in het boek. Carl die nog steeds worstelt met zijn huisgenoten. Assad die nog steeds een geheimzinnig figuur blijft waarvan wel elk deel weer een tipje van de sluier wordt oplicht, maar wij hem waarschijnlijk nooit echt leren kennen.

Kortom, een verhaal dat weer briljant in elkaar zit een prettige schrijfstijl heeft en leest als een trein. Ben benieuwd waar Jussi Adler-Olsen ons nog meer mee gaat verrassen in de toekomst.