Elke zin is prachtig in De Heilige Rita

Ik had het geluk dat ik mee mocht doen aan de Leesclub van De Heilige Rita. Ik kreeg een speciale Hebban-Leesclub-editie. Een wit boek met alleen maar de titel en naam van de auteur erop, aangevuld met een gouden verwijzing naar de nominatie voor de Libris Literatuurprijs. En alhoewel ik de andere genomineerde boeken voor deze prijs niet gelezen heb, vind ik toch nu al dat De Heilige Rita moet winnen.
En dan kom ik niet eens uit het oosten des lands. Ik heb wel vrienden en collega's die uit die contreien komen en ik vond vooral het taalgebruik zo knap beschreven, zo herkenbaar. Wieringa is een dichter, die van bijna uitsluitend mooie zinnen een roman schrijft.
Het verhaal van Paul Krüzen is een klein, ontroerend en soms zelfs spannend verhaal. Hij woont al zijn hele leven op de boerderij waar hij ook geboren is. Zijn moeder vertrekt uit zijn leven en hij blijft met zijn vader achter. Gezien zijn vaders leeftijd, zijn de rollen nu omgedraaid, Paul zorgt voor zijn vader. Hij heeft een maat, Hedwiges, die ook in het dorp, en nog kleiner in zijn winkel is gebleven. Ze gaan af en toe samen op vakantie, maar Paul krijgt dan regelmatig ernstige last van heimwee. Uiteindelijk wil hij altijd weer terug naar Mariënveen. Samen met Hedwiges komt hij ook de problemen met criminele dorpsgenoten en hier wordt het boek zelfs spannend...al blijven er ook nog genoeg open eindjes over waar je als lezer zelf een invulling aan kan geven.
Jammer dat het maar 286 pagina's had.