De Geheugenlozen door Geraldine Schwarz

De Geheugenlozen is een genadeloze herinnering voor hen die het vergeten is.
Het verhaal begint voor de Tweede Wereld oorlog en gaat vervolgens door tot de wederopbouw van de democratie. Waarbij een tijdlijn wordt uitgestippeld en geen enkele gebeurtenis wordt overgeslagen.

Om haar verhaal te vertellen gebruikt Geraldine Schwarz de verhalen van eigen familieleden. Beginnend bij haar grootvader die ten tijde van de Oorlog voor een habbekrats een Joods bedrijf overneemt. Die door middel van smeekbrieven zijn eigen leed gebruikt om het leed van de vorige eigenaar Julius Lobmann, die zijn gehele familie verloor in vernietigingskampen, te overtreffen en Julius niet te geven waar hij recht op heeft. Haar vader die in enorme vrijheid opgroeit, in een anti nazi tijd vol extreemlinkse terroristen en uiteindelijk trouwt met een Française. Josiane, Geraldines moeder en Claude een familievriend.

Pagina’s vol jaartallen en namen van mensen die deel hebben genomen aan de vele gruwelen in die tijd, en onze pogingen hiervan te herstellen. Het roept vragen op en zet je aan het denken.
Dit vertraagd wel het lezen omdat er na steeds enkele pagina’s het een en ander verwerkt moet worden.

De geheugenlozen heeft mijn geheugen opgefrist maar ben ook teleurgesteld over de manier waarop dit boek geschreven is. De persoonlijke verhalen zijn mooi en informeren over hoe die tijd is geweest. Maar te vaak gaat het puur over feitelijke informatie en is de drang voelbaar van het niets mogen vergeten. Dit laatste is ook het doel echter voelt het te veel aan als een geschiedenisboek. Hierdoor heb ik het boek nog niet volledig uitgelezen. Het pakt mij niet.
Wellicht had ik eerder mijn verwachtingen moeten bijstellen. 

Desondanks raad ik dit boek aan. Het boek inspireert ook om meer te lezen en te kijken over deze periode in onze geschiedenis. Geraldine refereert namelijk veelvuldig naar andere boeken en films.