Scene uit een horrorfilm

Astrid beschrijft heel goed hoe haar familie in elkaar zit. Dan begrijp je waarom dat iedereen zo in het leven staat.
Een dominante vader met losse handjes, moeder die geen eigen leven meer heeft en regelmatig wordt mishandeld.
Willem gaat op zijn 16e uit huis en gaat om met foute gasten.
Sonja is het typische gangster liefje geworden.
Gerrit is eigenlijk erg braaf. Astrid kan goed leren en gaat studeren ze probeert zo een beter leven te krijgen voor haar en haar dochter.
Toch blijft iedereen in de ban van hun ouderlijk gezin. Ze zijn hecht op een, voor buitenstaanders, vreemde manier.
Want Willem bepaalt hun leven.
Het verhaal is net een lang hoofdstuk in een horrorfilm. Zo voelde ik het. Op de toppen van je tenen leven.
Ik wilde gewoon blijven lezen. Soms met afschuw en ik vond het ook erg verdrietig.
De emotionele brief die Astrid schrijft aan het einde komt recht uit haar hart. Twijfel, spijt en dan toch weten dat je er goed aan hebt gedaan. Het is en blijft haar broer want ze houdt van hem. Ik kan Astrid en Sonja alleen maar veel sterkte wensen.
Annemarie, november 2016