Heeft ieder een eigen waarheid of is dezelfde waarheid anders bekeken?

Joël Dicker brengt met De waarheid over de Zaak Harry Quebert een verhaal dat verteld wordt door te vertellen (of schrijven) over een verhaal. Snapt u het nog? Na het lezen van deze roman vast wel!

Schrijver Marcus Goldman aka De Geweldenaar zoals hij mensen graag wil laten geloven heeft na het overweldigde succes van zijn eerste debuut last van wat iedere auteur vreest: een writersblock.
Hij went zich tot zijn leermeester Harry Quebert in Aurora, die heeft hem tenslotte door zijn eerste boek gecoacht. Dan zullen de woorden vast wel weer komen, of toch niet? Marcus ontdekt genoeg over Harry maar de inspiratie blijft zoek.

Weer met lege pagina’s thuisgekomen krijgt hij na een tijdje een telefoontje van Harry; bij het opknappen van diens tuin heeft de hovenier het lichaam van een jaren geleden vermist geraakte inwoonster van het plaatsje Aurora gevonden met een origineel manuscript van het boek waar Harry mee doorbrak: “De wortels van het Kwaad”. Zeker de handgeschreven boodschap op dit manuscript maakte hem de verdachte en Harry is gearresteerd.

Hup, weer terug naar Aurora gaan Marcus op onderzoek uit om Harry’s onschuld te bewijzen, dit tot grote frustratie van zijn uitgever, er moet een boek geschreven worden! Of, zou dit nieuws van formaat soms een verhaal te vertellen zijn?

Joël Dicker weet op aparte wijze deze verhalen (het schrijfproces van het ontstaan van het boek van Marcus, zijn zoektocht naar de onschuld van Harry en het verhaal van Nola; die in Harry’s tuin gevonden werd) in elkaar te vlechten. De hoofdstuknummering loopt van achter naar voren en ieder hoofdstuk begint met een aanmoediging in gespreksvorm van Harry aan Marcus in het schijfproces, maar van welk boek? Een ongeduldige lezer zou kunnen stellen dat de roman al halverwege klaar had kunnen zijn maar Dicker komt met plottwist na plottwist zonder dat het irritant wordt, daar zorgt de vlot vertellende schrijfstijl samen met de inhoud wel voor, dit verhaal in het verhaal kan je tenslotte niet afraffelen. Met recht een boek dat mijn aandacht wist te grijpen.