Is een jaar genoeg om te kunnen verwerken?

Op de cover van Olga van der Meer haar roman ”een jaar na Milo” staat: Janine moet het verdriet om haar geliefde verwerken, maar dat niet alleen. De grootste klap moet nog komen!
Dat lijkt een groot drama te voorspellen, maar is dat wel zo?

Janine blijft alleen achter wanneer haar man Milo een paar dagen na zijn 40ste verjaardag overlijd. Net als ze zichzelf van dit grote verdriet bij elkaar probeert te rapen, komt ze erachter dat hij een kind had bij een ander, wat voelt als een dubbel verraad omdat Janine zelf onvruchtbaar is.

De vlotte vertelstijl (het boek is in de ik-vorm geschreven) maakt in ieder geval niet dat het boek leest als een groot drama. Janine verstopt zich niet, ze blijft vol in het leven staan ( met hulp van haar omgeving) en gaat door met haar leven, tuurlijk heeft zij verdriet, wat ook niet zo vreemd is als je leest wat voor nieuws Janine in de maanden erna nog te horen krijgt, maar wat weten de mensen die zij hoort roddelen over haar daar nou van, die kant laat ze niet aan iedereen zien.

De veerkracht van Janine lijkt voor sommigen wellicht onwaarschijnlijk, maar zeg nou zelf, een mens moet soms gewoon eerst door een diep dal om er sterker uit te komen. What doesn’t kill you makes you stronger!