De invloed van oorlogstrauma op de jeugd

Marion Pauw schetst een verhaal dat in zijn basis doet denken aan een boek zoals Tralievader. Jarenlang worstelt Charlie als kind met de onvoorspelbaarheid, onveiligheid en de kritisch-perfectionistische houding van haar stiefmoeder. Niet wetend wat haar rol daar in is, zich waarschijnlijk niet beseffend dat ze hier niets aan kan doen. Maar dan komt het verzoek, jaren later, om voor haar te zorgen. Tijdens die dagen blijkt dat Alma veel heeft meegemaakt. Als jongere zat ze in het concentratiekamp, wat een weerslag heeft op de rest van haar leven en de wijze waarop ze op Charlie reageert. Met goede bedoelingen wil ze Charlie alles geven wat ze zelf niet heeft gehad, maar dit pakt stukken minder rooskleurig uit dan ze zelf waarschijnlijk in de gaten heeft.

Marion Pauw schrijft een toegankelijk verhaal waarin ze eigenlijk drie levens uiteen schetst, te weten het leven van Alma (als gevangene, stiefmoeder en oude vrouw), Charlie (als kind, moeder en volwassene) en Sofia (dochter en kleindochter van). Op een bijzondere wijze laat ze de verschillende tijden waarin deze verhaal zich afspelen in elkaar overvloeien. Dit zorgt ervoor dat de lezer constant terugkijkt naar de verledens van beide vrouwen en de huidige situatie waarin Alma de hulpbehoefende is en Charlie geen andere optie ziet dan voor haar te zorgen.

Op een redelijke unieke wijze zet Pauw een verhaal neer over de tweede wereldoorlog, waarbij niet zozeer gekeken wordt naar de feitelijke gebeurtenissen in het kamp, maar vooral naar de invloed die dit heeft op de omgang met anderen in de jaren daarna. Zo schetst ze een beeld van trauma's als oorlogsslachtoffer en het trauma van opgroeien in een onveilige gezinssituatie.

Een krachtig verhaal dat niet alleen interessant is voor liefhebbers van oorlogsverhalen, maar juist ook voor mensen die geïnteresseerd zijn in de impact van trauma op een verder leven.