Bizar goede mengeling van fictie en non-fictie

Olivier Guez geeft de lezer met zijn boek De Verdwijning van Josef Mengele een kijkje in het naoorlogse leven van horror-dokter Josef Mengele. Het vlot geschreven verhaal laat je kennis maken met Mengele en zijn idealen, die ook na de oorlog recht overeind bleven staan. Een bizar persoon die een nieuw leven opbouwt in Argentinië en zo jaren lang zijn leven heeft voorgezet. Een leven dat weliswaar 'vrij' was, maar door zijn angst om gevangen genomen te worden, verre van vrij bleek. Een leven waarin Mengele zijn stempel heeft gedrukt op het leven van alle mensen die hem hielpen en bijstonden.

De persoon Mengele is bekend van horrorverhalen, maar blijkt ook een meer menselijke kant te hebben. Dit ondanks zijn idealen en zijn standpunten.

"Laat je nooit meeslepen door een menselijk gevoel. Medelijden is een zwakte; met een beweging van zijn rijzweep bezegelde de almachtige het lot van zijn slachtoffers."

Het is knap hoe deze bizarre persoonlijkheid een plaats krijgt in een nieuw leven, en daardoor in dit boek. De mix van fictie en non-fictie is goed uitgevoerd. Het is een mix die naar mijn mening ook noodzakelijk is, om het boek te maken tot het goedlopende verhaal dat het is.

Een boek dat je laat schrikken over het naoorlogse leven, dat je aan het denken zet over wat een mens drijft en hoe die aan zijn idealen komt en dat je laat zien dat een vrij leven zeker niet altijd vrij hoeft te zijn.