Nog niet af

In 1666, het jaar waarin er veel slachtoffers van de pest begraven zijn en mensen nog steeds behoedzaam en achterdochtig afstand van elkaar houden, leren we Mundanus kennen. Hij is een groot alchemist en in bezit van het laatste stukje van de Steen der Wijzen. Van zijn voorouders heeft hij de opdracht dit laatste stukje Rode Sulfur te beschermen en door te geven. Ook moet hij hiermee de alchemie levend houden door er enkele ‘presentaties’ mee te geven. In de voorbereidingen van één van deze presentaties leert hij Marianne en haar nichtje Clara kennen. Mundanus en Marianne ontdekken dat hun passie en aantrekkingskracht voor elkaar de kracht van de alchemische reactie spectaculair vergroot. Maar Marianne kan hem geen nakomeling schenken waaraan hij de Rode Sulfur kan doorgeven...

Het verhaal wordt vanuit wisselende ik-perspectieven vertelt, wat het meer diepte geeft. Het is verweven met historische feiten en verschillende historische figuren, zoals Decartes, Constantijn Huygens en Spinoza spelen een bescheiden rol.

Rode Sulfur is deel 1 van een serie (ws. een trilogie), dat wist ik niet toen ik begon met lezen en dat had beter gecommuniceerd kunnen worden door de uitgever. Het is wel een verklaring voor mijn gevoel dat het niet ‘af’ is. De personages zijn wat weinig uitgediept en er zijn nog zoveel vragen bij het einde van het boek. Als 'stand alone' zou het niet meer dan 3 sterren krijgen. Mijn nieuwsgierigheid is wel gewekt en ik kijk uit naar het volgende deel, vandaar de 4 sterren.