Recensie Doelwit

Na het lezen van het eerste hoofdstuk was het al raak! De dreiging in het verhaal was al voel- en bijna tastbaar. Eigenlijk wilde ik alleen maar doorlezen, maar ik heb mezelf afgeremd. Aan de ene kant wilde ik weten hoe het verhaal liep, aan de andere kant was ik bijna bang voor wat ging komen en tenslotte wilde ik zo lang mogelijk van het boek genieten.
Vanmiddag in de schrale zon dan de laatste hoofdstukken gelezen. En ja het is gewoon een boek waarvan je de wendingen niet kunt voorspellen of voorvoelen. Op een gegeven moment zuchtte ik bijna mee met Judi, want wie zou dan toch de dader zijn en waar zou Cem dan toch zijn gebleven. Een spannend verhaal waarvan de personages perfect zijn uitgebeeld. Er is emotie in het boek, heb een paar keer met een brok in de keel gezeten en me afgevraagd hoe het mogelijk is dat het nog bestaat zoals men in bepaalde families tradities aanhoudt. Bijna ondenkbaar voor ons als 'normale' burgers. Je kind verstoten en banden verbreken, zou ik persoonlijk voor onmogelijk houden. Een thema wat voor velen in Nederland gewoon speelt; eerwraak. Iets waar bijna onmogeljk iets tegen te ondernemen is, ook voor de wetgever en politie. Je voelt de angst als Leila haar verhaal beschrijft vanuit haar gevoel. En de angst van de mensen om haar heen.
Toch zit er ook een vleugje humor in. De rol van de kat Bruce doet je af en toe glimlachen en gelukkig is er in het begin ook de humor van Judi zelf.

Al met al een bijzonder indrukwekkend boek. Naast het bijzondere verhaal over Kahdija werd ik ook aan het denken gezet. Bijzonder dat er mensen als Judi zijn die er voor deze meiden zijn op een school.

Tot nu toe is dit naar mijn mening het beste boek van Linda. Een topper die je gewoon gelezen moet hebben! Nu wachten tot haar volgende thriller het licht gaat zien. Gelukkig schrijft ze meer dan één boek per jaar.