Een verhaal wat onder je huid gaat zitten!

Van het debuut van Ilse Ruijters, ‘De onderkant van de sneeuw’, was ik onder de indruk. Nu heb ik haar twee boek, ‘Later als ik dood ben’, gelezen.
De vraag is nu wat vind ik daarvan? Nou net als bij het eerste boek, ben ik ook nu weer onder de indruk!
Wat een verhaal! Eenmaal begonnen met lezen, kon ik niet meer stoppen. Dus zo ongeveer de hele zondag op stoel en bank met het boek doorgebracht. Mijn eerste idee na de eerste pagina’s was,
’ hier ga ik niet blij van worden’. En dat werd ik ook niet, maar ik was wel enorm geboeid en gegrepen door het verhaal.
Langzaam ontdek je waarom Elin in de tbs-kliniek is gaan werken, wat er achterschuilt, hoe de familiebanden lopen en hoe ze omgaat met dit alles. ‘Dit alles’ is iets wat vreselijk groot is voor Elin en waarmee bijna niet om is te gaan. De beschrijvingen van de patiënten en personages zijn zo goed gedaan, dat ze voor mij leefden. Al lezend was ik gewoon in de kliniek, en wilde ik nu en dan hard weg lopen.
Een aanrader dus ook dit tweede boek ‘Later als ik dood ben’! Een heel ander boek dan haar debuut maar ook weer ontzettend goed. Dus heb je het nog niet gelezen, ga het dan zeker doen!