voelbare & meespelende thriller

Als Ciaran na 7 jaar uit de gevangenis komt wordt Paula Cunningham aan hem toegewezen als reclasseringsambtenaar. Zij moet hem begeleiden bij zijn terugkeer in de maatschappij. Ze haalt hem op, vanuit de gevangenis en brengt hem naar zijn verblijfplek. Hij is het gewone leven helemaal ontwend en wil eigenlijk alleen maar zijn broer Thomas weer zien. Die is 2 jaar ouder dan Ciaran en heeft ook in de gevangenis gezeten.

De broers hebben een nare jeugd achter de rug. Nadat hun vader is verongelukt, Ciaran was toen pas 4 jaar oud, duurde het niet lang of kwam jeugdzorg om de broers uit huis te plaatsen. Moeder kwam daarna te overlijden. Van pleeggezin naar pleeggezin werden zij toen grootgebracht. Maar de broers zijn erg aan elkaar gehecht. Tot het moment dat een grote schok teweeg brengt: de stiefvader van de broers wordt dood aangetroffen.. alles lijkt erop dat ze het beide hebben gedaan, maar Ciaran neemt de schuld op zich.

DSI Flanagan die zich toentertijd met de zaak bezig hield, toen als jonge rechercheur, heeft altijd gedacht dat er meer achter zat. Helaas kon ze niet voorkomen dan ook Ciaran de gevangenis in moest. Ze heeft veel pogingen gedaan, om na zijn arrestatie ook over Ciaran zijn vertrouwen te winnen. Helaas kreeg dat toen niet de goede afloop als verwacht. Nu ze ook weer met hem te maken krijgt .. zou ze de vragen die ze nog heeft graag beantwoord zien. Ciaran is haar op zijn beurt ook niet vergeten....

Kloppen de feite, of is er meer aan de hand? Je lees het in “Het bloed kruipt”.

De elementen: De cover ziet er prachtig uit, daar ben ik ook een beetje op gevallen. Het toont spanning, mooie kleuren.. het nodigt uit om te gaan lezen. De titel vindt ik minder, ik had hier geen echte verwachting bij.
“Het bloed kruipt” is geschreven in de 3e persoon, en je leest over de karakters steeds een ander (hoofd)stuk. We komen gedoseerd meer te weten over Paula, de reclasseringsambtenaar die Ciaran krijgt toegewezen. En over Flanagan, de agente (DSI) die Ciaran toen zo heeft ondervraagd. Ook het karakter Thomas al dan niet met psychotische buien wordt belicht. Het verhaal leest heel prettig, in mooie vloeiende zinnen. Er wordt niet teveel informatie weggegeven, zodat het een mysterieus verhaal blijft. De spanning is om te snijden, bijna voelbaar in sommige scenes. Dat is heel mooi bedacht, je blijft aan het boek gekluisterd.

De schrijver Stuart Neville heeft hiermee een prachtig mooi verhaal neergezet. Het is een spannend verhaal over 2 broers. Bloedverwanten. Gevormd door hun nare opvoeding, smachtend naar een beetje liefde, aandacht en warmte hebben ze alleen maar elkaar. Het is een mooi psychologische thriller, de suspense is aanwezig. De broers komen beide vrij, maar dan volgt er het ene drama na het andere. Het ligt er in begin al dik bovenop dat het misschien vroeger anders is verlopen. Maar is dat zo?

Mooie thriller, op sommige punten had ik er meer van verwacht. Dit is qua diepgang en de afloop. Tevens lijkt dit verhaal sterk op een eerder gelezen boek, maar de titel drijft nog even niet boven.
Absoluut genoten, er staat bij “voor de liefhebbers van IJstweeling”, alleen IJstweeling, van Tremayne is beter qua spanningsveld.