Hoe diepe pijn veranderd in een wraakmonster

¶ Een kind begraven is het ergste wat je kan overkomen ¶

Intro

Ik weet hoe de hel eruitziet
Ik ben een nabestaande.
Ik ben de moeder van een kind dat werd dood gepest.
Ik weet sinds die dag hoe de hel eruitziet en ik heb besloten om een paar mensen dezelfde ervaring te gunnen…

Pijn, woede en wraak zijn belangrijke elementen

De cover is indrukwekkend, en valt echt op. De titel past goed bij het verhaal. De vertelperspectief is de "ik-vorm". De wisselperspectief geeft 2 personen het podium: De Ik en Jeantine. Het verhaal over Jeantine is in de 3e persoon. Beide hebben iets gemeen: ze hebben verdriet om een verlies. De Ik neemt het voortouw in het verhaal, zij blikt terug op haar dochter die op 13-jarige leeftijd is overleden. Zij werd erg gepest en zag geen andere uitweg, dan uit het leven te stappen. Dit is nu 6 jaar geleden.

¶ Na bijna zes jaar afzien en overeind blijven is de tijd aangebroken om de dood van mijn kind te wreken ¶

Jeantine van Dis is samen met Jerome en al 12 jaar getrouwd. Ze wonen aan de kust in Noord Holland. Jeantine probeert zwanger te worden, wat niet makkelijk gaat. Haar verlies heeft nog diepe kraters achtergelaten. Als Jeantine rare dingen meemaakt, schuift Jerome dit snel af. Jeantine moet maar snel met iemand gaan praten. Ongeloof, woede en verdriet zijn thema's die dit verhaal besprenkelen. De diepe wraak is de sidderende adder die rondsluipt. Een mooi detail is de hond Oscar. Een link naar Loes.

¶ Geen mens kan je troosten zoals een hond dat kan, niemand zal je onvoorwaardelijker trouw zijn. ¶

Loes den Hollander schreef hiermee een psychologische thriller van grote hoogte. Met een ladder klauter je steeds dieper in de psyche van de "ik". Maar ook in die van Jeantine. Beide karakters hebben iets met moederschap. Beide hebben iets verloren. Verdriet en pijn zijn hen beide niet vreemd. Het karakter De grote onbekende "Ik" is wel een beetje vreemd en ontpopt zich tot een sluwe vos met een twisted mind. Een wolf in schaapskleding. Die kleding verwisselt ze ook steeds, om niet herkent te worden. Op de begraafplaats of op andere plaatsten, zoals de Jumbo. In dit verhaal is de Jumbo het verijdelde dorpscafé: een plaats voor alle roddels. Ook een komische noot in dit dramatische verhaal. De weken van Jeantine worden steeds zwaarder, terwijl die van de onbekende "ik" steeds spannender worden. Haar snode plannen ontwikkelen zich explosief.

"Mij zie je niet" is als een sluipend gif, wat langzaam bij je binnenkomt. En dan toeschiet. Om nog lang de effecten te bemerken. De pijn die de "Ik" ervaart is bijna voelbaar, haar emoties gaan je onder de huid zitten. Onder de indruk van deze psychologische thriller, met actueel en triest thema, een niveau van grote hoogte.

Waardering* 5 sterren.

Hartelijke groeten, Annette Overvoorde
Birdy's Boeken, https://birdysboeken.blogspot.com/2018/09/loes-den-hollander-mij-zie-je-niet.html

* Dit is een eerlijke recensie over het boek. Natuurlijk wens ik de auteur alle goeds toe. Gezien zij een tragische tijd heeft meegemaakt.