Liefde, rampspoed & vertwijfeling

Het verhaal over Alfred & Prunella, rampspoed & liefde

In een dorp ergens in Nederland loopt Alfred over een groot plein. Het kan zomaar de laatste zonnige dag zijn, dus hij kiest een plekje op het terras. Gezien het nogal druk is komt er een dame naast hem zitten. Ze ziet er leuk uit. Nog voordat er een praatje kan volgen, breekt er grote paniek uit. Een grote bus rijdt in snelle vaart over het plein en ramt een gevel. Het neemt alles mee in zijn vaart en dit geeft een enorme knal. Daarna volgt er een ander busje en al snel volgen er schoten. Alfred en Prunella duiken onder de tafel en houden elkaar vast. De kogels vliegen in het rond. Dan een explosie, stilte en veel stof. Paniek breekt uit. Ze wachten beide op wat er komen zal, zelfs op de dood. Hebben ze het gered

Mooie beeldende zinnen sieren het boek
De cover is heel apart, de titel is nogal lang. Het oogt als een bijzonder boek. De auteur ken ik nog niet. In de ik-stijl lezen we over hoofdpersoon Alfred. Hij komt in een zeer benarde situatie terecht. Als een groot wonder, loopt het goed met hem af. Althans, zo lijkt het. Tevens ontmoet hij de mooie Prunella. Ook zij is erg geschrokken van het drama. In mooie beeldende teksten, wordt er een duidelijk verhaal uiteengezet, over rampspoed & liefde, verdriet en tegenslag.

Een overweldigende roman
Bert Natter heeft mij overweldigd met deze roman. Vanaf het eerste blad zit je gelijk in het verhaal. De zinnen zijn zo prachtig weergegeven. De schrijfstijl is heel prettig. Met ook een zeer actueel thema, de aanslag, wat levensecht voorbij komt. Maar wat het boek zeker niet te serieus maakt. Hij neemt de lezer mee in verschillende baden. Het bad van de liefde, een bad van rampspoed en tragiek. En tenslotte en bad van de vertwijfeling. Wie moet hij volgen? Wat gaat hij doen?

De schrijfstijl deed mij erg denken aan de boeken van Tatiana de Rosnay ( Die laatste zomer) en tevens Olivier Bourdeaut (Wachten op Bojangles) schoot door mijn hoofd. Deze zijn prachtig, qua schrijfstijl en tragiek. Hebben ook een serieuze ondertoon. En die vertwijfeling: iets willen en toch ook weer niet. Ontzettend genoten, de vleug humor en dosis emotie maakte het boek compleet. Met een traan sloeg ik het dicht. Bert Natter heeft er nu zeker een fan bij gekregen.