Geen onschuld in blauwe ogen

Langzaam schudde ze haar hoofd.
Ze zocht zijn ogen en zei: ‘De dood heeft blauwe ogen’.

Dat de dood blauwe ogen heeft, blijkt al snel als familierechercheur Loes de Koning erachter komt dat niet iedereen die onschuldig lijkt, ook daadwerkelijk nergens schuld aan heeft. Samen met haar collega Rob de Vries krijgt ze de vermissing van de vijftienjarige Hannah toegewezen.
Een zaak die op het eerste gezicht wordt afgedaan als een typisch geval van pubergedrag, blijkt al gauw een nare wending te krijgen als duidelijk wordt in welke nachtmerrie Hannah is beland.

Als zijn dochter niet thuis is gekomen na een feestje, gaat Jan van Dijk direct op onderzoek uit.
Hij ontdekt dat ze niet naar een verjaardagsfeest ging, zoals ze had gezegd, maar naar een schuurfeest waar seks, drank en drugs de boventoon voeren.
Zodra Jan beseft wat voor onmenselijke dingen er met zijn dochter zijn gebeurd, woedt er een onhoudbare strijdkracht in zijn lijf. Zijn vrouw Martine daarentegen trekt zich terug in onverschilligheid. De barsten in hun huwelijk worden zichtbaarder. De leugens waarop het gezin van Dijk is gebaseerd, sijpelen er langzaam doorheen.

De woede en onmacht van Jan zijn herkenbaar neergezet. Je voelt zijn strijd. Martine daarentegen doet je wenkbrauwen optrekken en intrigeert tegelijkertijd. Waarom reageert ze zo afstandelijk? Doordat het verhaal wordt verteld vanuit verschillende personages, ieder in een apart hoofdstuk, kom je steeds iets meer te weten over hun beweegredenen en de geheimen die ze herbergen.
Karin Hazendonk heeft een no-nonsense schrijfstijl. Geen ingewikkelde zinnen of moeilijke woorden, maar gewoon recht voor zijn raap. Dat maakt dat de dialoog natuurlijk verloopt, maar sommige scenes behoorlijk gruwelijk kunnen zijn. Grof taalgebruik wordt niet geschuwd, maar is niet storend.
De hoofdstukken zijn kort en de spanning wordt opgebouwd doordat er telkens een tipje van de sluier wordt oplicht en tegelijkertijd een vraagteken wordt gezet. Dit boek wil je daarom ook zo snel mogelijk uitlezen.
De plot ontvouwt zich geleidelijk en komt op het einde mooi bij elkaar. In ‘De dood heeft blauwe ogen’ wordt een rauwe wereld geschetst waarin seks, mensenhandel, drugs en corruptie orde van de dag zijn. Het tipt daarmee een aantal complexe thema’s aan. Tussen de regels ligt de vraag ‘wat zou jij doen als iemand alles wat je hebt, kapot maakt?’

Hoewel ‘De dood heeft blauwe ogen’ een afgerond verhaal is, is dit hopelijk niet de laatste keer dat we rechercheur Loes de Koning tegenkomen. Karin Hazendonk is een auteur die weet hoe ze een spannend verhaal moet opbouwen en hoe ze een personage van vlees en bloed kan neerzetten.