Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een verhaal om over na te denken

Annette Rijsdam 29 mei 2018 Auteur
Ladders van Schuim
De geschiedenis van een eerste liefde.

Jan P. Meijers

Ladders van schuim is, zoals de ondertitel het ook verklapt, de geschiedenis van een eerste liefde. Jan P. Meijers schets hier een portret van Peter Bolder die we volgen vanaf zijn vooravond aan de puberteit tot het moment waarin hij als adolescent zijn VWO diploma in ontvangst neemt.

Volgens de achterflap [is] ‘Ladders van Schuim [ ] een coming of age roman over het bijeen proberen te brengen van hoofd en hart, opvoeding en verliefdheid.’ In grote lijnen dekt dat de lading maar het doet ook een klein beetje afbreuk want het verhaal is veel meer en had zelfs nog een beetje meer kunnen zijn.

We krijgen in deze roman een uniek kijkje in het leven van Peter Bolder. Een rustige jongeman met een sterk observeringsvermogen. Als kind van een fabrieksarbeider en woonachtig in de arbeiderswijk maakt hij andere keuzes dan die van hem verwacht worden. Niet alleen Peter veranderd lichamelijk en mentaal, ook de wereld om hem heen. Nieuwe technologieën, oorlogsdreigingen en andere normen en waarden. Langzaam maar zeker lijkt hij zich los te worstelen uit het ‘milieu’ waarin hij geboren is, hij vindt echter geen vaste voet aan de overkant.

Je zou kunnen zeggen dat Peter Bolder schippert tussen zijn oude en een nieuwe wereld, in iedere keuze die hij maakt. Op de achtergrond loert zijn opvoeding en de vraag is of hij daar daadwerkelijk van los kan breken. Gezien zijn naam en de opmerking in het begin dat hij niet goed tegen verandering kan, ligt het antwoord voor de hand.

Jan P Meijers weet met een paar simpel lijkende pennenstrepen een zeer gedetailleerde tijdsgeest neer te zetten die een feest van herkenning zijn voor een ieder die uit die tijd komt en herkenbaar voor de generaties erna. Nog subtieler zijn de beelden die de lezer leiden naar een conclusie. De verandering van de daken bijvoorbeeld waarmee tevens de verandering in vriendschap tussen Peter en Wilfred wordt geïllustreerd. Gelijk als het aanzetten tot het kopen van bijv. een Focke-Wulf), het overzwemmen van de rivier, de manier van praten tegen elkaar en de stomp in het gezicht op het einde.

En zo zijn er meer voorbeelden die de lezer misschien kunnen leiden naar de subtekst van het verhaal. En ik zeg ‘misschien’ want bij niet ieder beeld is het duidelijk of ik het zo moet lezen. Zo vraag ik me dan af waarom het eten van yoghurt zo gedetailleerd wordt omschreven en hoe de referentie naar de hongerwinter van belang is.

Het verhaal is zo geschreven dat het meandert (ik leen hier even de woorden uit de terechte recensie van Meta Boonstra) als de rivier. Het straalt een kalmte uit waardoor je blijft lezen. Jan P Meijers gebruikt taal zonder opsmuk om een realistisch beeld neer te zetten. Er zitten prachtige zinnen in die de lezer aan het denken zetten zonder af te leiden van het verhaal. Hierdoor ontstaan er personages van vlees en bloed. Vooral de hoofdpersoon kruipt op een prettig manier onder je huid.

Ondanks de eenvoud is Ladders van schuim geen boek dat je ‘even snel’ moet lezen, dat is als een kostbare whisky in één keer achterover slaan. Hier moet je de tijd voor nemen en op zijn minst twee keer lezen.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Annette Rijsdam