Flinterdunne lijn tussen liefde en wraak

Kelly ter Velde is een auteur die niet stilzit. Vorig jaar kwam Zwarte Koffie (2017) uit en dit jaar zagen Tegengif en Dragonfly het levenslicht. In 2017 publiceerde ze de ‘Om te helen’ trilogie waarin Gabriel Rouget, zijn vrouw Julia en de mysterieuze Eva de Vries een belangrijke rol spelen. In 2018 publiceerde ze Tweestrijd. Een op zichzelf staand verhaal dat de kant van Gabriel Rouget belicht.

‘Ik zou geen enkele vrouw toelaten om mijn carrière in gevaar te brengen.’

Het is een gevleugelde uitspraak van Gabriel Rouget, een veelbelovende huisarts met een bloeiende praktijk. Zijn hart ligt vastgeketend aan metalen kettingen, de sleutel is weggegooid en voor de zekerheid heeft hij er ook nog een betonnen muur omheen gebouwd.
Eva de Vries weet echter met één oogopslag door al die barrières heen te breken. Voor het eerst beseft Gabriel dat hij wel degelijk een hart heeft, en dat hij dat tegelijkertijd ook nog eens aan het verliezen is. Hij wil niets liever dan zijn hele hebben en houden in haar handen leggen. Een onmogelijke situatie want Eva de Vries is zijn patiënte. En dat is niet het enige probleem. De keuzes die hij in het verleden heeft gemaakt, zijn zelfs voor ware liefde onvergeeflijk.

Kelly ter Velde haalt ook in dit verhaal de meest duistere kant in haar personages naar boven. Gabriel Rouget is geen lieverdje en al helemaal niet de ideale man voor een vrouw zoals Eva de Vries. Het is knap hoe dit personage, ondanks dat hij bewust hele verkeerde keuzes maakt, toch ergens een zwakke plek heeft en zich daardoor kwetsbaar opstelt. Ook een karakter zoals Julia, een jaloerse en wraakzuchtige vrouw, krijgt het voor elkaar om sympathie bij de lezer op te wekken. Dit verhaal toont op pijnlijke wijze hoe dun de lijn tussen liefde en wraak is en dat sommige keuzes onomkeerbaar zijn.

Het verhaal wordt verteld vanuit Gabriel in de eerste persoon en switcht van heden naar verleden. Gabriel wordt geteisterd door demonen uit het verleden en zijn eigen geweten die hem parten lijkt te spelen. Het bestaan waarop hij altijd heeft vertrouwd, wankelt en dankzij Eva is hij ineens nergens meer zeker van. Zelfs niet van zichzelf. Doordat dit best een intense (gewetens)worsteling is, vraagt dat ook wel wat concentratie van de lezer. Mede ook door de wisseling in tijd, waarbinnen ook nog met flashback wordt gewerkt.
Tweestrijd is geen verhaal dat je zo even uitleest. Dat hoeft ook niet. Het is juist een verrijking om over deze personages te lezen. Het toont dat de auteur lef heeft en van de gebaande wegen durft te gaan. Hierdoor ontstaat een duister en realistisch verhaal, waarvan je na afloop even moet bijkomen.