Kroniek van een familie

‘Lichte jaren’ is het eerste boek van een serie van vijf romans, ‘The Cazalet Chronicles’. De auteur, Elizabeth Jane Howard heeft hiermee een familiesaga geschreven, gebaseerd op de geschiedenis van haar eigen familie. De romans omspannen een periode van tien jaar, tussen 1937 en 1947.
In dit boek beschrijft de auteur de nadagen van het victoriaanse Engeland en de laatste gouden jaren voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Het verschaft de lezer een scherp, gedetailleerd en fijngevoelig beeld van het familieleven van de Cazalets, leden van een bemiddelde Londense burgerij. Ook het wel en wee van hun personeel wordt uit de doeken gedaan.

In de zomermaanden komen drie generaties van de familie traditiegetrouw vakantie houden op het buitengoed in Sussex, Home Place. De familie telt de partiarch of de generaal en zijn vrouw, de baronie, drie broers, Hugh, Edward en Rupert en hun echtgenotes Sybil, Villy en Zoë, een ongetrouwde zus Rachel en een hele rits kleinkinderen.
De generaal probeert zijn dagen zoveel mogelijk in zijn studeerkamer door te brengen. De baronie is belast met het bestieren van dat grote huishouden en met de zorg voor het personeel. Haar luttele vrije tijd brengt ze in haar gekoesterde tuin door. De volwassenen genieten van drankjes op het gazon, van een partijtje tennis en van de uitgebreide, formele maaltijden. Hun kinderen spelen in de weilanden, het bos of op het strand. Het is een onbekommerde, zorgeloze tijd. Of lijkt dat maar zo?
Onder de oppervlakte van hun dagelijkse rituelen en van hun onderlinge verhoudingen en relaties broeit er inderdaad heel wat. Ook de dreiging van de oorlog drukt bij de verschillende familieleden een geheel eigen stempel op de sfeer en invulling van hun vakantie.

Scherpzinnig, stijlvol, zorgvuldig, gedetailleerd, met inlevingsvermogen, humor en een nuchtere kijk op haar eigen familie legt Howard het leven van de Cazalets voor de lezer bloot. De vele dialogen tussen verschillende leden van de familie of onder het personeel getuigen van een diep psychologisch inzicht in de mens maar vooral ook in de wereld van het kind.
Dit is ‘slow reading’ , dit is ‘purple prose’ , dit is een boek voor lezers die zich in sfeer en taal willen verliezen. Sommigen noemen dit saai en langdradig, zonder actie; voor mij was het puur genieten.
Het is nu ongeduldig wachten op de vertaling van het tweede boek ‘Aftellen’ in oktober 2017.