De eerste vrouw

Ik wil beginnen met het melden van het feit dat ik een exemplaar heb mogen ontvangen van het boek in ruil voor een recensie. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed en ik geef in deze recensie mijn eerlijke mening.

Het onderwerp van deze historische roman is het sterrenkoppel Lou Tellegen en Geraldine Farrar die allebei beroemd waren in de twintigste eeuw. Afwisselend wordt er om het hoofdstuk het verhaal vertelt vanuit het perspectief van Geraldine en vanuit de derde persoon het verhaal van Lou.

"Hij wil een vrouw bij wie hij net zoveel zou voelen als Caruso nu voelt, maar die hij zou willen vergeven. Ze moet bestaan, omdat hij bestaat" (citaat, pagina 66). Lou is niet vies van de vrouwen of een spelletje gokken waarbij hij vaak risico neemt. Hij weet dat hij een echte charmeur heeft en heeft ook het een bijpassende hoeveelheid zelfvertrouwen, maar tegelijkertijd krijg ik als lezer ook een beeld van een man die zoekende is in het leven. Geraldine is een vrouw met veel talent en potentie die al vanaf jongs af aan door haar moeder in de richting van het succes 'gepusht' wordt (het type ouder dat betrokken is). Ze is bereid om keihard te werken voor wat zij wilt en ze is niet een dame die zichzelf door een charmeur als Lou zo makkelijk laat inpakken. Pas halverwege het verhaal ontmoeten de twee hoofdpersonen elkaar en er wordt uitgebreid aandacht besteed door Smit om haar karakters te schetsen en diepgang te geven.

Smit is er goed in geslaagd om de sfeer en beeld te vangen van de twintigste eeuw. Als lezer kon ik mezelf zo in die tijd verplaatsen van onder andere de film die in opkomst was. Het boek is inderdaad, zoals op de kaft geschreven staat, op feiten gebaseerd. Al krijg ik wel het gevoel dat met de feiten vooral wordt gedoeld op de historische feiten en niet zozeer op het liefdesverhaal. Het boek voelde aan als het bijwonen van een fraaie geschiedenisles over theater en andere kunsten.

Echter beviel de schrijfstijl van Smit mij toch wat minder in dit boek. Ze heeft veel gebruik gemaakt van verfraaiingen in haar taalgebruik, iets wat op zich voor mij geen probleem is, maar op den duur wel kan irriteren omdat het te filosofisch over kan komen. Ook merkte ik dat ik soms moeite had om door het boek heen te komen en dan heb ik het met name over de eerste helft van het boek. Naar mijn mening kwam dit door het gebrek aan dialogen in de hoofdstukken en de vele bijzaken die werden beschreven.

Al met al komt de tijd in het boek door de beschrijvingen echt tot leven en wordt er veel aandacht besteed door Smit aan de verdieping van haar hoofdpersonages. Wel is dit een boek waarbij je als lezer geïnteresseerd moet zijn in het historische gedeelte van het verhaal om het boek zonder 'te veel moeite' door te komen (anders kan het wel eens een langdradig verhaal worden om te lezen).

Ik geef dit boek 2,5 ster (afgerond dus 3).