wauw

Ik vond dit boek op een boekenbeurs in Hasselt voor een goedkoop prijsje, dus ik kon het niet laten liggen. De cover is niet zo spectaculair, aangezien het gewoon wit is, maar toch heeft het iets aparts. Eerlijk gezegd dacht ik dat het boek een aantal maanden in mijn kast zou staan, want ik had niet het gevoel dat dit een zeer goed boek zou zijn. Verkeerd gedacht dus.

Nog geen maand later Albino gaan lezen, omdat het me toch aantrok opeens. Na de eerste pagina was ik al verloren. Ik begint meteen heel goed. Duncan krijgt een stapel cd’s van Tim, een albino, want elk jaar krijgen de nieuwe seniors een schat van de vorige senior. Op deze cd’s staat het verhaal van Tim, zijn gevoelens en gedachtes over zijn schooljaar. Dat was heel treffend.

Ik kon me uiteraard meer inleven met Tim, over hem wordt meer verteld en zijn verhaal is in de ik-vorm. Hij is zeer veel bezig over zijn albinisme en naarmate het verhaal vordert, accepteerde hij zichzelf meer, maar toch twijfelt hij over zichzelf en Vanessa, het meisje dat hij leuk vind.
Hij evolueert doorheen het verhaal. Tim is bezorgd en eerlijk. Zijn verhaal was zeer interessant om over gelezen te hebben.

Ik kon me minder in Duncan inleven. Dit komt waarschijnlijk doordat we weinig over hem te weten komen. Er wordt niet veel verteld over zijn relatie met daisy, die vind ik wel wat beter uitgewerkt mocht worden. Bijvoorbeeld iets meer over hun geschiedenis samen, want zonder reden is daisy er opeens. Duncan trekt zich het lot van Tim erg aan en wordt geobsedeerd door de cd’s. Hij kan niet stoppen met luisteren, net zoals ik niet kon stoppen met lezen.

De schrijfstijl was makkelijk, alles was te begrijpen en de spanning is goed vastgehouden doorheen het verhaal. Dit boek heeft iets bijzonders, iets wat ik nooit had verwacht.
Ik raad het iedereen aan!