I fell in love the way you fall asleep: slowly, and then all at once.”

Ik was helemaal verrast door dit boek. ik had al eerder paper towns gelezen van John Green en daarom twijfelde ik lang voor het lezen van dit boek. uiteindelijk besloot ik het toch eens te gaan lezen en wauw. het zoog me helemaal in het verhaal.

een gedoemd liefdesverhaal is altijd wel leuk. Hazel Graze heeft kanker en heeft daarom altijd extra zuurstof nodig. ze ontmoet Augustus Waters, een jongen die kanker heeft gehad, maar toch niet meer op het moment. hij wordt verliefd op haar, maar Hazel twijfelt heel veel omdat ze hem geen pijn wil doen. dat vond ik wel een mooi element in het verhaal. Hazel is meer bezorgd om de anderen dan om zichzelf meestal. zij is ook een heel fijn personage.
ohh wat is gus zo een mooi karakter. hij doet me heel veel aan mezelf denken, sociaal, een beetje grappig, maar ook bezorgd en lief. het is zo een goed ding dat hij zijn wens deelt met Hazel. hij is ook wel een echte bemiddelaar en komt bij iedereen goed over.
het verhaal zelf was boenk erop. heel emotioneel en pakkend. de plottwist zag ik niet aankomen. zo zielig. vooral het einde was hartverscheurend. Hazel introduceert haar lievelingsboek aan Gus en samen willen ze de schrijver ontmoeten. hij woont in amsterdam dus gebruiken de Gus zijn Wens. hier gebeuren allemaal wonderbaarlijke dingen. en het element van amsterdam en de taal nederlands was leuk om te lezen omdat ik zelf nederlands spreek en het zo grappig is om te lezen wat Amerikanen van ons denken.

De schrijfstijl was ook heel gemakkelijk om te lezen, zeker niet moeilijk in het engels. er waren ook veel metaforen die ik altijd leuk vind, dus ik raad het boek zeker aan. het had misschien niet de optimale wauwfactor maar het was zeker wel hartverscheurend. ze film klopt ook bijna exact.
ik raad het zeker aan!