Jammer dat hij zo snel uit is.

Recensie Dodenstad; zielenverzamelaar II- Mascha Schoonakker

Samenvattig
Gwen wil graag dat haar klasgenoot Max, die onsterfelijk is, een nieuwe zandloper krijgt waardoor hij weer een normale, en dus sterfelijke jongen wordt. De Raadsheren geven hier niet zonder meer gehoor aan. Gwen moet het werk als zielenverzamelaar voor het domein Collins op zich nemen en dus haar vader op volgen. Xander, de oudere broer van Gwen, zou opvolger worden en voelt zich hierdoor aan de kant gezet. Hij werkt Gwen eerder tegen als dat hij meehelpt om de problemen binnen het domein op te lossen. Zijn koppigheid brengt vele gevaren en instabiliteit met zich mee. Gwen komt in een moeilijke situatie terecht.

Leeservaring
Dodenstad is het tweede deel in de reeks zielenverzamelaar. Dit deel sluit prima aan op het eerste deel. Het is dan ook niet als stand alone te lezen omdat je dan teveel voorkennis om het verhaal goed te kunnen volgen mist.
De schrijfstijl is vlot en soepel. Alles is begrijpelijke taal geschreven. De zinnen en hoofdstukken hebben een prettige lengte. Ook in dit deel wordt je met gemak meegezogen in het verhaal. Het boek is moeilijk op zij te leggen. Je wilt graag weten hoe het avontuur af loopt.
Evenals in het eerste deel is de dood ook hier een centraal thema. De dood wordt als een overgangsfase beschreven en weer gegeven als een leven op zich. Dood is dus niet dood maar in dit verhaal vol actie en avontuur. Het verhaal is spannend maar hoewel het dus over de dood gaat is het niet eng. Alles speelt zich af in een mooi vormgegeven fantasywereld op zo’n manier geschreven dat je het gevoel hebt dat het echt is.
Bekende personages uit het eerste deel leer je in dit deel beter kennen. De overige personages zijn ook prima uitgewerkt zodat je je van hen ook een goed beeld kunt vormen.
Dodenstad was ook weer een heerlijk boek van Mascha Schoonakker. Jammer dat hij zo snel uit is. Ik heb hem met veel plezier gelezen.