LEZERSRECENSIE ‘COPYCAT’ VAN LAURA EN SIMON BURGERS

Uit gloednieuwe boeken met glanzende kaften, pakte ik een boek met een intrigerende cover en een pakkende titel. Geschreven door vader en dochter, las ik op de achterkant. Dat kom je niet elke dag tegen! Mijn nieuwsgierigheid was gewekt.
De aanschaf hangt bij mij vervolgens helemaal af van de eerste bladzijde. Of er vaart in zit en of de stijl me aanspreekt. Er was geen houden aan. In volle vaart werd ik het verhaal ingezogen.
Het mooiste wat een boek met je kan doen, overkwam mij: ik pakte mijn boel en ging mee met de hoofdpersoon Stefan op avontuur. Elk vrij uurtje dat ik had was ik onaanspreekbaar voor mijn omgeving; achter Stefan sloop ik door een zwaar bewaakte gevangenis, een mysterieus labyrint, op zoek naar zijn kloon. Mijn e-mails stapelden zich op, omdat ik wilde weten hoe Stefan en zijn vrienden na een spectaculaire ontsnapping uit de gevangenis over het land zwierven, achtervolgd door de geheime dienst van het brein achter de brute ‘kloon’ praktijken.
Gefascineerd door de kleurrijke avonturen van mijn helden in de desolate en vervuilde stad ‘Koperburg’, het ghetto van de armen, moest mijn werk maar even wachten. De ontmoetingen met een mismaakte ‘olifantman’, een goochelares en een maffiabaas hadden eventjes voorrang. Na een reis in een futuristische zweeftrein, de ontsnapping uit villadorp Bloemvoorde - waar de rijkdom niet op kon - volgde ik tot slot de vrienden op hun super spannende tocht naar de grens, naar de vrijheid, waar zij hun grote geheim eindelijk aan de wereld zouden kunnen vertellen en daarmee een einde maken aan een onvoorstelbaar onrecht..

Dát maakt het boek voor mij zo fascinerend: het is niet zomaar een spannend verhaal over een wilde ontsnappingstocht; het gaat over grote thema’s als vriendschap en liefde én over de meedogenloze uitbuiting van mensen. Over het schrijnende verschil tussen arm en rijk. Over de onbegrensde voorrechten als je in het leven toevallig aan de goede kant staat; over de wreedheid en de domheid, wanneer je je vervolgens niets meer afvraagt. Maar gelukkig ook over hoe jonge mensen zich hier niet bij neerleggen, getuige deze jeugdroman. Het idee hiervan ontstond in het brein van een jong meisje van 14 jaar, die begaan met de wereld was en is, de schrijfster Laura Burgers. Die vervolgens samen met haar vader dit idee uitwerkte tot het spannendste boek, dat ik in jaren las!

Een rijke fantasie voor zo’n jong meisje, zou je zeggen. Maar de waarheid zit de fantasie uit dit boek akelig dicht op de hielen: Nadat het boek uit was en ik weer op de bewoonde wereld geland was, las ik in de krant over de stad Peking, die zó vervuild is, dat je eigenlijk niet meer naar buiten kunt gaan. Je krijgt er pijn van in je longen en tranen in je ogen. Een lugubere spookstad is het geworden, met zijn lege voetbalvelden en parken. De hoge leiders van het land en hun families hebben er geen last van. Zij wonen in een chique, afgesloten wijk, die voorzien wordt van de nieuwste airco’s, waar de lucht dus wel draaglijk is.. meteen moest ik denken aan villadorp Bloemvoorde,
met vooruitziende blik beschreven door vader en dochter Burgers!
Annette den Heijer