Meer dan een politiek mijnenveld

Die van hiernaast gaat over twee gepensioneerde buurvrouwen, de zwarte Hortensia en de blanke Marion, die wonen in een prachtige buitenwijk van Kaapstad. Ze kunnen elkaar niet uitstaan; Marion heeft het huis ontworpen waar binnenhuisarchitecte Hortensia in woont. Hortensia heeft haar eigen redenen waarom ze met haat leeft. Nu ze kunnen genieten van hun oude dag is er niet veel meer te doen, behalve kibbelen over een landeis van afstammelingen van slaven, die vroeger op het landgoed werkten waar nu hun villa’s op zijn gebouwd.
Yewande Omotoso heeft een boeiende roman geschreven, die ik in een weekend uit las. Er is misschien niet veel actie, doordat de herinneringen aan het leven wat is geweest voor Marion en Hortensia veel tijd in beslag neemt, maar daardoor bouwt de schrijfster wel heel sterk aan de karakters. Kun je als je op leeftijd bent nog wel van mening veranderen? Soms moet je voor het blok worden gezet. Het zijn niet alleen de burenruzie en de landeis, maar juist de levens van deze vrouwen, die het boek een mustread maken. De kleindochter van Marion confronteert haar met haar bevoorrechte leven ten tijde van de apartheid. Door de scherpe tong van Hortensia ontdek je dat het niet makkelijk is om een goede keuze te maken in het tijdperk na de apartheid. Wat het lezen voor mij een extra dimensie gaf, was dat de schrijfster een zwarte vrouw is en ik een blanke lezer, alsof wij samen ook in een politiek mijnenveld bewegen. Maar de roman is meer dan dat.