Literaire recensie van een thriller, 'Blauw water'

Simone Van Der Vlugt, geboren in 1966 te Hoorn is een Nederlandse thrillerschrijfster. Haar boeken worden over de hele wereld verkocht en in totaal werden er al twee miljoen exemplaren van haar thrillers verkocht. Haar debuut maakte ze in 2004 met het boek ‘de reünie’ bij uitgeverij Anthos. Daarna volgden nog vele andere thrillers, waaronder ook Blauw water, waarover deze recensie gaat. Blauw water is een perfect voorbeeld van de Van Der Vlugt’ s stijl, zwaar geweld, moord en veel emotie. Blauw water, gepubliceerd 20 februari 2008 won behaalde een nominatie voor de ‘NS Publiekprijs’ en ‘De Gouden Strop’ en won ‘De Zilveren Vingerafdruk’ en een Gouden Boek.
In Blauw water speelt het verhaal zich of in twee perspectieven, het vaakst gaan we mee in het hoofd van Lisa, en ook wordt er regelmatig afgewisseld naar het perspectief van Senta. Het verhaal begint onmiddellijk met een spannende scène waardoor men meteen zin krijgt om verder te lezen en zo steeds meer details over de feiten te weten te komen. Zeer duidelijk is het hoe protagonist Lisa steeds inspeelt op de levensverhalen van antagonist Mick Kreuger, een ontsnapte TBS-er, die al meerdere moorden op zijn geweten heeft staan. Lisa probeert zo, nadat ze de dit over Kreuger te weten is gekomen, zijn vertrouwen te winnen en zo zichzelf en haar zieke dochter, Anouk, het leven te besparen. De auteur wekt ook een gevoel van emotionele frustratie op door een tweede, onverwachte verhaallijn aan het boek toe te voegen. De redding lijkt bijna nabij wanneer Senta, een toevallige passant ziet hoe Lisa gegijzeld wordt door een man met een mes. In alle paniek rijdt ze met haar auto in het water en scheelde het geen haar of ze had het nooit meer kunnen navertellen. Ze belandt echter in een coma en nadat ze ontwaakt herinnerd ze zich niet meer wat er gebeurd is, terwijl zij net de enige overgebleven hoop is voor Lisa. De auteur probeert vaak de lezer te choqueren met extreem gewelddadige passages, met veel bloed, gedetailleerde beschrijvingen van lijden en zelfs gruwelijke moorden. Daarnaast probeert de auteur ook de lezer op het verkeerde been te zetten. Zo lijkt het dat Lisa en Kreuger steeds meer naar elkaar toe groeien en ze zeer veel gemeenschappelijk hebben. Lisa krijgt hierdoor meer vrijheid en respect van Kreuger en wint steeds meer zijn vertrouwen. Lisa vertelt naarmate het verhaal vordert ook steeds meer persoonlijke en gevoelige verhalen en geheimen tegen Kreuger, die op zijn beurt ook zich van zijn menselijke kant toont. Uiteindelijk blijkt dat Lisa alles gelogen en verzonnen heeft puur om zichzelf en haar dochter Anouk te beschermen. Daarna heeft ze nog net de tijd om hun levens te redden en zich in de kelder op te sluiten. De auteur heeft ook geprobeerd enkele taboes te doorbreken door bijvoorbeeld een passage te schrijven over hoe Kreuger zijn seksuele driften niet meer kan bedwingen en Lisa als het ware verkracht. Lisa kan en durft zich nauwelijks te verzetten probeert zich daarna sterk te houden en emotioneel niet volledig in te storten. Bij een verhaal over een gijzeling is ook het decor van belang, het is dus ook niet toevallig dat de auteur koos voor een afgelegen huis, enkel bewoont door een alleenstaande moeder en haar dochter, waar ook de buren tamelijk ver wonen. Het huis heeft ook een kelder, waar Lisa en Anouk uiteindelijk ook in zullen worden opgesloten zonder eten of drinken.
Ik vind ‘Blauw water’ een zeer goede thriller die je in één adem uitleest. De lezer wordt vanaf bladzijde één als het ware in het verhaal gesleurd en kan niet wachten om verder te lezen en de voortgang in het verhaal te achterhalen. Het boek is ook zo aantrekkelijk omdat het eigenlijk wel zeer realistisch is en zeker ook op de angsten van vele mensen inspeelt. Iedereen is namelijk weleens bang wanneer men alleen thuis om plots vreemde figuren te zien. Ook wisselen de twee verhaallijnen, die van Lisa en die van Senta, elkaar goed af en spelen ze goed op elkaar in. In beide wordt namelijk de spanning geleidelijk aan opgebouwd naar het einde en ze groeien ook steeds dichter naar elkaar toe. Dit zorgt op het einde voor een samenvloeiing van de verhaallijnen en een spetterende climax!
Van Der Vlugt, S., Blauw water, Uitgeverij Anthos, Amsterdam, 2008