'De Kunst van het Liefhebben'

In 'De eerste vrouw' van Susan Smit gaat het over Geraldine Farrar en Lou Tellegen een beroemd artiestenkoppel uit de twintigste eeuw. Centrale thema van het boek is een (onmogelijke) 'Liefde', wat in alle facetten beschreven wordt.Het boek begint met een proloog die al je iets laat proeven hoe het einde zal zijn. In een paar prachtige zinnen laat Susan je al proeven over welke hoogten en diepten het gaat in het boek:
' Er zou een lied moeten bestaan over jou en mij. Ik zou het zingen met een ijle stem waarin beurtelings ontreddering, opvlammende hoop en afweer doorklinkt. Ik zou mijn stem laten janken, klimmen, dalen bibberen en jubelen. Ik zou het eenmaal zingen. En nooit weer.
Deel 1 gaat over de ontwikkeling van Geraldine als operazangeres en Lou als acteur.
Deze ontwikkeling wordt in redelijk korte hoofdstukken beschreven vanuit het wisselende perspectief van Geraldine en Lou. Susan schrijft met prachtige, beeldende zinnen zoals we dit van haar kennen uit eerdere boeken (Vloed en Gisèle) zoals bv: 'Pijn klopt in zijn hoofd en jankt in zijn bekken' (blz 11) en 'Later, in de nachten die volgen, zullen alle ontvangen en uitgedeelde dreunen op hem afkomen als felle vonken uit een haardvuur' (blz 36). Beiden komen ze in hun ontwikkeling moeilijk los van familierelaties. Geraldine heeft een moeder die haar carrière regelt en haar voorschrijft hoe ze zich moet gedragen. Gaandeweg kiest Geraldine toch steeds meer haar eigen pad. Lou blijft in zijn ontwikkeling last houden zijn vader voor wie hij nooit een goede zoon kon zijn in tegenstelling tot zijn broer. Tot een goede verwerking komt hij niet.
In deel 2 komt het tot een ontmoeting tussen Geraldine en Lou en al snel ontstaat er een vurige liefde tussen hen die onontkoombaar is voor beiden. Hoewel ze er beiden van genieten en 'hongerig' zijn in de liefde komen er op een gegeven moment toch 'barstjes' in hun relatie, die mooi beschreven zijn door Susan Smit: Geraldine over Lou: 'In applaus geloven betekent je ondergang. Als je ontvankelijk bent voor lof, dan ben je dat ook voor blaam. Je dient bijval te ontvangen zonder eraan te hechten, anders wordt de waarachtigheid in de kunst erdoor bedreigd. In de honger naar meer waardering wordt je zelf een verzoeknummer' (blz 230/231)
Geraldine die oprecht van Lou houdt maar toch ook voor eigen carrière gaat en Lou die steeds meer in de schaduw komt te staan van Geraldine en afhankelijk van haar wordt vwb zijn carrière kan dit vanwege zijn ego niet hebben waardoor hij 'vreemd' gaat. Lou: 'Het is niet zozeer dat hij Geraldine niet meer beminbaar vindt; hij vindt zichzélf niet meer beminbaar bij haar. Niets ontsnapt haar. Ze graaft, wijst aan en laat hem uiteindelijk wegkomen met halve waarheden, maar in haar ogen leest hij dat ze hem doorziet. Hij ondergaat het als een geseling' (blz 244)
Uiteindelijk strandt de relatie. Susan Smit weet op een treffende en beeldende wijze het proces te beschrijven van beminnen en bemind worden en hoe je dit ook nodig hebt om te worden wie je wilt zijn.