Lezersrecensie
Boete doen!
De blauwe kamer is geschreven door Georges Simenon. Simenon heeft
het boek geschreven in 1964. Nu 25 jaar na zijn overlijden worden
zijn boeken opnieuw uitgebracht. De blauwe kamer is als één van de
eerste opnieuw uitgebracht.
Het boek gaat over Tony en zijn voegere schoolvriendin Andrée.
Als Tony terugkeert als getrouwd man en vader, krijgt hij een passionele affaire met Andrée. Ook Andrée is inmiddels getrouwd. Het feit dat ze getrouwd zijn weerhoud hun er niet van een affaire te beginnen. Ze ontmoeten elkaar 8 keer in de Blauwe Kamer van Hôtel des Voyageurs.
Het verhaal begint met de laatste ontmoeting in de Blauwe Kamer. Tony is bang dat hun relatie wordt onthuld en besluit deze te beëindigen. Andrée ontpopt zich tot een femme fatale en laat niet alleen Tony maar ook hun echtgenoten boeten.
Wat gebeurt is wordt je duidelijk tijdens het proces/rechtzaak. Het komt niet als een verrassing dat Tony gestraft gaat worden voor zijn verhouding met Andrée
Georges Simenon schrijft beeldend, maar het verhaal is traag en op sommige situaties wordt oneindig vaak op terug gegrepen, zoals de laatste ontmoeting. De verschroeiende passie, zoals beschreven op de flaptekst, wordt niet als zodanig ervaren. Van spanning is geen moment sprake.
De korte zinnen, maakt het lezen van het boek wel prettiger.
Het boek gaat over Tony en zijn voegere schoolvriendin Andrée.
Als Tony terugkeert als getrouwd man en vader, krijgt hij een passionele affaire met Andrée. Ook Andrée is inmiddels getrouwd. Het feit dat ze getrouwd zijn weerhoud hun er niet van een affaire te beginnen. Ze ontmoeten elkaar 8 keer in de Blauwe Kamer van Hôtel des Voyageurs.
Het verhaal begint met de laatste ontmoeting in de Blauwe Kamer. Tony is bang dat hun relatie wordt onthuld en besluit deze te beëindigen. Andrée ontpopt zich tot een femme fatale en laat niet alleen Tony maar ook hun echtgenoten boeten.
Wat gebeurt is wordt je duidelijk tijdens het proces/rechtzaak. Het komt niet als een verrassing dat Tony gestraft gaat worden voor zijn verhouding met Andrée
Georges Simenon schrijft beeldend, maar het verhaal is traag en op sommige situaties wordt oneindig vaak op terug gegrepen, zoals de laatste ontmoeting. De verschroeiende passie, zoals beschreven op de flaptekst, wordt niet als zodanig ervaren. Van spanning is geen moment sprake.
De korte zinnen, maakt het lezen van het boek wel prettiger.
1
Reageer op deze recensie