tegenvaller, jammer

Wat mij betreft viel dit boek een beetje tegen. Na tweehonderd bladzijdes kwam er eindelijk een beetje schot in de zaak, maar het schoot niet echt op.
Er zijn twee hoofdkarakters, Max en Wil.
Max is een dertiger die zich gevestigd heeft in een klein plaatsje aan de kust in Sicilie. Wil is een rechercheur in Nederland op vakantie in Sicilie.
Wil en Max hebben een nacht doorgebracht bij elkaar wat nogal vaag geeindigd is.
Dan wil Max haar yoga gaan doen op haar vaste plekje op het strand, maar dat wordt moeilijk omdat de sirocco waait.

“Hij is in aantocht.
De sirocco.
Ze zeggen datje er gek van wordt.
Hier noemen ze hem ‘la tempestadi assinni’
Moordenaarsstorm”

Als deze bloedhete en gevaarlijke storm raast kan je nergens heen en het beste binnen blijven. De wegen zijn afgesloten door vuur in de bermen, en omdat de hitte niet te bavatten is.
Toch wil Max haar yoga oefeningen doen op de plek waar ze dat altijd doet. In een kleinde baai voor de kust.
Maar deze morgen gaat dat niet omdat er een dood meisje ligt.
Doordat Wil betrokken raakt bij het onderzoek omdat het dode meisje een Nederlands meisje is, raakt ook Max betrokken als tolk voor de politie en Wil.
Dit is enigzins tegen haar zin.

Het verhaal is niet slecht, absoluut niet. Het loopt lekker. De zinnen zijn kort en duidelijk. Maar de vaart mist echt in dit boek. Maar als je op zoek bent naar een thriller waarin verder geen gekke dingen gebeuren dan ben je met dit boek op de goede weg. Maar de echte thrillerlezer wil meer actie en een betere verhaallijn. Een psygologische verhaallijn, en dat ontbrak hier wat mij betreft. Ik zit graag op het puntje van mijn stoel, nagelbijtend te lezen hoe het verder gaat.
Als je dat zoekt, lees dit boek dan niet.

Toch heeft het ook goede punten. De karakters, en bij karkakters zijn goed neergezet. Je waant je echt in de straatjes van het dorpje in Sicilie. Het is heel filmisch geschreven. De karakters Max en Wil komen erg goed tot hun recht en je leert hun echt goed kennen. Ook hun verleden en hun zorgen worden besproken.
Dan is er ook nog de persoon Herman. Hij heeft een vreselijk verhaal, maar Max probeert niet te oordelen.

Al met al is het een boek dat je makkelijk weg leest, maar verwacht geen actie of nagelbijtende spanning. Daarom vind ik het ook niet echt een thriller maar meer een roman met een spanned tintje. Niets mis mee als je daarvan houdt.
Maar voor mij mag het een tandje meer. Eigenlijk wilde ik dit boek na honderdvijftig bladzijdes al aan de kant leggen, maar een recensie boek probeer je toch uit te lezen.
Dit keer heb ik het boek gelezen en niet de epup. Ik blijf toch liever bij de epup, want ik had moeite met de kleine lettertjes, en bij bepaald licht kan je niet verder lezen omdat het te donker is. Ook was het boek erg zwaar en dat was ik niet meer gewend. Volgende keer voor mij toch liever de epup.