Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

1284 Herman van Veen - Voor het eerst

Ate Vegter 08 januari 2019
1284 Herman van Veen - Voor het eerst

Het zijn twaalf schelpjes, maar wanneer je door je oogharen kijkt, lijken het net negen derwisj-dansers, of negen judoka's in de dojo. Herman van Veen heeft een prachtig boekje geschreven over ouder worden. Interessant voor iedereen, want wie is er niet ouder geworden, de laatste tijd. Alleen de ontslapenen hebben het proces weten te stoppen, wat op zich knap is, maar je moet het met je leven bekopen. Wie niet oud wil worden, moet jong sterven. Het adagium van de club van 27, zonder dat zij het wisten.

Misschien ben je zelf ook wel lid van groepjes, waar je niks van weet. Ik zal geen voorbeelden noemen, want dat zou bedreigend kunnen klinken, nou eentje dan toch. We zijn allemaal, maar dat weten we eigenlijk wel, lid van het clubje mensen dat een dagje ouder wordt. Lidmaatschap hoeft niet opgezegd te worden, wordt vanzelf ontbonden.

Terug naar Herman. Je houdt van hem of je houdt niet van hem. Wanneer je met mensen over Herman praat kom je absolute liefhebbers tegen, zoals mijn jongste broer en ik, wij kunnen echt uren naar hem luisteren. We doen het niet, maar het zou kunnen.

Een boekje over ouder worden en over de dingen die je daarbij voor het eerst doet, gaat ook over de dood, want als er één ding is dat je ooit op het laatst voor het eerst doet, dan is het doodgaan. Herman kan er mooi en teer over schrijven, zoals hij over alles mooi en teer kan schrijven, wat je heel goed kan horen als hij het gaat zingen en wat nog mooier en teerder wordt wanneer hij daarbij ook nog viool gaat spelen. ‘Wanneer ik verdrietig ben, dan speel ik mijzelf weer vrolijk en wanneer ik vrolijk ben, speel ik mijzelf weer verdrietig’ zegt hij niet in het boekje, maar ooit ergens in een voorstelling.

Over de dood en wat dan, zegt hij ook niet in dit boekje, maar ooit ergens in een voorstelling: ‘Ik kan geen voorkeur hebben, wanneer ik geen voorkeur meer kan hebben.’ Zeg het maar eens hardop, waarbij je zijn gedragen stem nabootst. Mooi toch?

Voor het eerst gaat ook over vroeger, over zijn eerste herinneringen, over de mensen die hem ontvallen zijn, en het gaat ook bladzijden lang over allerlei dingen die je voor het eerst doet. Wanneer las je, twee keer achter elkaar, ‘de verbeelding trekt zich niets aan van de dood’? En schreef je daarna geen briefje aan de journalist Arjan Peters om te zeggen hoe mooi je dat vond? Wanneer groef je voor het eerst een schat op? En dacht je: ik heb liever een rolletje bankbiljetten in mijn broekzak dan een creditcard? Dat soort dingen.

Mooi hè, Herman. Hij maakt alles mooier, alsof het niets is. Wat is er mooier dan de zee? Dat zoiets groots in je ogen past. En ook niet onbelangrijk: wanneer je de pest in hebt, help dan een ander en zo jezelf. Een ander helpen veroorzaakt heel veel geluk, met stofjes van binnen en zo. Mooi boekje. Dankjewel Sinterklaas!

Ate Vegter, 8 januari 2019

Met de Franse slag. Huurders van toen:
www.atevegter.wordpress.com/84

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Ate Vegter