Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Interessant, maar zwak hoofdpersonage

Audrey 08 december 2017
Vorig jaar rond dezelfde tijd las ik Verdwenen, het eerste boek van Altebrando dat verscheen bij Y&A. En ik moet zeggen dat ik toen niet zo’n grote fan was geweest. *dank je wel leesclub. Maar toen mocht ik haar allernieuwste boek lezen en weet je, ik was gewoon ontzettend benieuwd als deze beter zou zijn. Het klonk alleszins geweldig en uiteindelijk was het geen echte teleurstelling.

Als je Verdwenen hebt gelezen, weet je dat Tara Altebrando een heel beeldende (ronddraaiende woorden, etc.) schrijfstijl had in dat boek. In dit boek was dat niet zo en daar was ik stiekem heel erg blij om! In plaats van woorden à la Paul van Ostaijen te schrijven, ging Tara voor de subtielere aanpak en wisselde ze gewone tekst af met leuke interviews, podcasts, berichtjes en krantenartikels. Het gaf een levensecht en spannend gevoel aan het boek. Echt een leuke manier van schrijven, waardoor je het boek bij wijze van spreken in 1 minuut uit hebt.

Ook zoals bij Verdwenen heeft Tara Altebrando voor een mysterieus tintje gezorgd in haar boek. Bestaat telekinese of niet? Hoe bewijs je dat? En hoe bewijs je dat je het zelf kan? Heel het boek stond vol met vragen die Tara Altebrando op een geweldige manier heeft beantwoord. Daarbij gaf ze ook een heel mooie boodschap mee, eentje die ik zeker niet had verwacht in dit boek: “Je hebt niemand anders nodig dan jezelf.”

Maar ook al vond ik de plot en het schrijfstijl heel erg aangenaam, het aantal cliché’s in het boek waren toch wel te veel. De liefdesrelatie was een grote cliché, de vriendschap was een grote cliché en de personages waren een grote cliché. Niets was speciaal en zorgde ervoor dat ik een paar keer met mijn ogen heb gerold. Kaylee was dan ook niet het personage die het boek speciaal maakte. Ze was vaak wat té egoïstisch en ik vond het jammer dat ze zo voorspelbaar was.

Ook, en dat besef ik pas nadat ik twee van haar boeken heb gelezen, is dat Tara haar personages bijna nooit beschrijft. Ik heb nog steeds geen idee hoe Aiden, de beste vriend van Kaylee, er bijvoorbeeld uitziet, want het enige wat ik weet is dat hij knap is. Ik let er vaak niet op hoe een personage eruit ziet, maar hier stoorde het enorm dat ik geen duidelijk beeld in mijn hoofd kon hebben. Misschien is het daardoor dat het boek nu een beetje lijkt op een vage herinnering.

Daarnaast had ik gezegd dat de personages een grote cliché waren… Tja, dat is ook helemaal zo. Hun relatie zit zo in elkaar dat het gewoonweg te voorspelbaar is en niets wat er in het boek rond hen gebeurd is verrassend. En grappig genoeg weet ik nog dat ik precies hetzelfde gevoel had bij Tara’s eerste boek. De personages zijn gewoon niet echt genoeg voor mijn realiteitsbeeld.

Bovendien stelde ik me ook vragen bij een bepaalde gebeurtenis in het boek. Is het realistisch of niet? Ik vond het tijdens het lezen een heel geweldige daad, maar toen ik er even bij stil stond kon ik me niet inbeelden dat autoriteiten met dat idee in zee zouden zijn gegaan. Dat was toch een beetje onwerkelijk en dat is jammer, want ik had echt van het boek genoten tot aan die realisatie.

Als het waar is heeft zo’n origineel uitgangspunt. Ik bedoel: wie wil er nu niet weten of telekinese echt bestaat? Het verhaal had zo’n leuke twist en dat heb ik nog nooit eerder gelezen in andere boeken. Helaas waren de personages – met name hun uitwerking – niet mijn ding. Als er hier en daar wat clichés zouden zijn weggeschrapt, zou het boek tienduizend keer beter zijn geweest. Maar al bij al was dit boek heel erg aangenaam om te lezen!

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Audrey