Staalhart is staalhard

Een aantal weken geleden kreeg ik een heel leuk mailtje van L&M Books, de Belgische vertegenwoordiger van uitgeverij Q. Ze zochten namelijk bloggers die de fantasy sci-fi, Staalhart, wilden recenseren. Als lezer vind ik het enorm leuk om verschillende genres te ontdekken en vermits ik niet zo veel pure sciencefiction lees, vond ik dit de perfecte kans. Ik zeg het je even: ik heb geen spijt gehad sinds ik ‘ja’ heb gezegd.

Als je mijn blog al even kent of leest, weet je ondertussen wel dat ik niet zo thuis ben ik het sciencefiction-genre. Pas op, ik heb er wel een paar gelezen, maar dat waren dan die van Veronica Rossi of Tahereh Mafi. Heel wat anders dan het boek dat ik nu heb gelezen en toch niet minder goed!

Staalhart is een boek dat iedereen wel eens moet oppakken als je al de hele tijd contemporary-boeken aan het lezen bent. Dit boek is bovennatuurlijk, spannend en valt in het laadje OMG-wat-doe-je-me-nu-aan?. En als ik dat zeg, meen ik het. Brandon Sanderson is echt wel een schrijver die je kan overtuigen om alleen maar een specifiek genre te lezen, zijn genre. Het spijt me om het te zeggen, maar hij kan er wel in geslaagd zijn. Nooit had ik verwacht dat dit boek zo veel plottwists zou bevatten, laat staan me zo in zijn greep zou houden.

Ik geef toe dat ik tijdens de eerste 100 pagina’s van het boek dat niet echt dacht. Ik kwam er niet zo goed in en ik was soms wel eens verward. Maar hoe kon het ook? Ik was terecht gekomen in een heel andere wereld vol gevaarlijk Epics. Bovendien was het ook een wereld die heel goed op papier moest gebracht worden en Sanderson is daar zo in geslaagd. Hij zorgde dat alles steek hield, dat je als lezer echt in het verhaal van de jonge David werd gezogen door de zo goede uitleg en feiten. Deze schrijver heeft echt een prachtig fundament voor Newcago opgezet in Staalhart, dus is het absoluut niet moeilijk om als lezer te zeggen dat je meer wilt. En ik wil meer.

Maar het was niet alleen de zo goed uitgedokterde wereld die mij zo in de ban hield. Nee, de personages en Sandersons grote schrijftalent mogen er ook wel wezen.

David, is een heel leuk en interessant hoofdpersonage. Hij is slim, meer nerd dan hij wil zijn en bovendien heel goed met wapens. Als personage heeft hij absoluut niet tekort geschoten en was ik telkens oprecht verbaasd door zijn verrassende gedachtegang en slimme oplossingen.

Sandersons schrijftalent heeft dus enorm bijgedragen aan mijn gevoelens over David. Ik weet niet hoe de schrijver het deed, maar zijn laatste 200 pagina’s waren meer dan fenomenaal. Alles zat zo goed in elkaar. Telkens wanneer je dacht dat je het doorhad, verraste Brandon Sanderson je door een mentale bom in je hoofd te gooien. Je hebt geen idee hoe luidt ik ‘Wat?!’ zei op een gegeven moment. Ik had zijn plottwists nooit zien aankomen en wat ben ik de schrijver daar dankbaar voor.

Kortom, deze Book Nerd die helemaal niet thuis is in de wereld van sciencefiction is helemaal omvergeblazen. Ik heb oprecht genoten van dit boek en raad het iedereen aan die misschien denkt dat het toch niet voor hen is, want stiekem weet ik zeker dat het iets voor jullie is!

Duizend maal dank aan L&M Books om me kennis te laten maken met een wereld waar ik nog niet zoveel van ken. Ik had niet gedacht dat ik er zo veel van zo houden als ik nu doe.