Ik hou niet van thrillers? Als je deze serie leest, ben je op slag verliefd!

Dit boek is al het vijfde deel van de Team Mortis-serie en ik moet zeggen dat Bjorn Van Den Eynde er telkens weer in slaagt om dit boek even fantastisch te maken als de vorige. Misschien is dat ook wel één van de redenen waarom ik zijn boeken zo graag lees. Ze zijn niet alleen spannend, maar ze zijn ook verrassend, steeds weer opnieuw.

Ook deze keer neemt Bjorn Van Den Eynde je mee op een spannende missie ergens in het buitenland. In de Kristalkinderen neemt hij je mee naar het verlaten Kroatië, waar op één of andere manier toch weer van alles te beleven is. Erika en haar team staan weer klaar voor een “normale” missie en zoals die twee ” al zeggen was hun missie niet zo saai als het moest zijn. In dit boek werd je weer meegezogen in een erg origineel mysterie. DAT is zoals in alle boeken van Bjorn één van de geweldigste dingen. Steeds weer weet hij je te verrassen met plottwisten die plots een heel andere kijk geven aan het verhaal. Ik zou wel eeuwig zijn boeken kunnen lezen! (Zelfs als ik tachtig ben, want dit boek is voor alle leeftijden boven de 14!)

Niet alleen Bjorns talent om van elk verhaal een verrassend kunstwerk te maken is één van geweldige aspecten van het boek. Nee, er moet ook wat van de personages -eentje misschien- gezegd worden. Zeker, want in dit boek heb ik gelezen met een paar intense gevoelens. Iets tussen geniaal gevonden en fjkkojjkftfd.
*Verdorie, …! Wat ben je een idioot!*
Dat eventjes ter zijde, maar zoals je al aan mijn reactie al kan zien. Er is iets ontzettend … gebeurd. Die gebeurtenis was héél anders van wat ik van Bjorn gewend ben, maar aan de andere kant had ik ook wel weer iets geweldigs verwacht. Nou ja, als fan was ik echt niet blij.

Alles was ook weer perfect uitgewerkt. Vooral het mysterie en de karakters van de personages. Omdat dit natuurlijk het vijfde boek is, weet ik al een beetje wie welke karaktertrekken heeft, maar toch weet Bjorn in dit boek een paar andere karaktertrekken van de personages naar boven te laten komen. Nieuwe problemen, nieuwe gevoelens. Ik denk dat dit voor mij als lezer één van de beste punten van dit boek is. Bjorn Van Den Eynde heeft mij met dit boek écht laten zien dat zijn trukendoos nog lang niet leeg is. Zeker als het gaat om zijn personages en hun beslissingen.

Tijdens het lezen van het boek wou ik dat het nooit zou eindigen. Dit vijfde boek is opvallend minder dik dan de vorige en ohh… Ik wou echt meer genieten van de hoofdpersonages en zeker de personages die Bjorn in de Kristalkinderen heeft gecreëerd. Toch is er wel één ding die ik heb gemist in het boek. Ik wil nog steeds weten wie de Schaduw is en het was dus een beetje jammer dat hij in dit boek niet vermeld werd. (Tenzij ik natuurlijk weer iets vergeten ben uit het vorige boek, aangezien het meer dan een jaar geleden is dat ik het gelezen heb.)

Kortom, deze Belgische schrijver heeft het weer gedaan!