Wauw!

Deze recensie kun je ook lezen op mijn blog, The Confession of a Book Nerd!


Op de achterflap werd al verwezen naar The Hunger Games en tegenwoordig staat dat op elke boekenkaft. Niet dat het zinnetje ‘beter dan de hongerspelen’ me heeft overgehaald om het boek te lezen.

Maar het is wel terecht dat The Hunger Games vermeld wordt. Het boeken hebben namelijk veel gelijkenissen… Tella, het hoofdpersonage, doet mee met de Zwavelloop om haar broer te redden, de Zwavelloop is ontstaan door een rebellie van de Farmies (wetenschappers) en mensen worden niet gespaard in dit spel om het ultieme medicijn te winnen.

Het boek begon vrij snel. Je zat meteen in het verhaal zal ik maar zeggen. Toch waren de begindetails -met name het rare doosje op Tella’s bed- erg ondoordacht en een beetje cliché. Naarmate het boek vordert, zijn er wel heel wat leuke gebeurtenissen geweest die er dan voor gezorgd hebben dat het boek minder op een variant van de hongerspelen ging lijken. Ik geef een paar voorbeelden:

Alle deelnemers (meer dan honderd!) hebben allemaal een ei gekregen waarin hun Pandora, wezen dat hun gaat helpen tijdens de wedstrijd, zit
Er is minder riveliteit tussen de Zwavellopers (in het eerste deel van het boek)
Er is een instant love tussen Tella en Guy, een medespeler. Hun romance is wel een beetje snel en jah, verwacht.
Dus mijn conclusie over de hongerspelen uitspraak is: als je het boek oppakt voelt het wel aan alsof je een cliché boek aan het lezen bent, maar naarmate je verder leest, krijgt het boek een geheel eigen karakter.

Ik heb erg van Scotts vlotte schrijfstijl genoten en ook al waren er gelijkenissen met de hongerspelen, heeft dit boek toch mijn aandacht getrokken. Victoria Scott schrijft erg jong en het boek heeft een erg goed plot. Ik zat meteen in het boek en wou het helemaal verslinden.