Mooie familieroman, een keer wat anders dan ALLEEN oorlogstijd. Nu ook de jaren erna belicht

Een prachtig boek over een hard leven in een groot gezin tijdens de na-oorlogse jaren. Josefien, de moeder van het rooms katholieke, zeer strenge en kuise gezin, zwoegt en doet haar best. Om haar grote gezin (11 kids!) te verzorgen. Ze wil dat ze allemaal goed terecht komen, maar helaas doen ze (natuurlijk!) niet precies wat zij wilt. Josefien heeft het moeilijk en laat de jongens maar gaan, maar haar oudste dochter Lize zou beter moeten weten…. En dan is er ook nog Josefiens 'oorlogstrauma', toen ze een Joods baby'tje weigerde aan te nemen, tijdens een razzia in 1943.. En dan komen er precies na de oorlog nieuwe buren onder hen wonen…. Joodse Buren. Met een dochter precies de leeftijd van Lize. Die in 1943 ook een baby'tje was. Het zou toch niet…. Een vriendschap tussen de buurmeisjes (Joods en Rooms Katholiek) bloeit op, en je volgt het gezin Langeveld tijdens de na-oorlogse jaren. Een mooi, interessant, goed boek. Een tikkeltje voorspelbaar misschien maar uiteindelijk toch bevredigend om te lezen. Ik raad het aan! Vanuit (vrijwel) alle mensen en oogpunten heb je begrip. Hoe dominant, ouderwets, streng of ondoordacht sommige personages ook handelen of doen. Je snapt ze allemaal. Door hun verleden. Een mens wordt (denk ik) gevormd deels door zijn of haar genen en karakter, maar grotendeels door opvoeding en omgeving, vrienden en interesses. Dat is in dit boek heel mooi duidelijk geworden. Het verschil tussen de generatie die volwassen was tijdens de oorlog en de generatie die jong kind was, en dus opgroeit net na de oorlog, is levensgroot. Voor beide partijen, zowel de strenge, zuinige en verbitterde ouders als de jonge, frisse, losgeslagen en vrije generatie kun je begrip opbrengen. Dat maakt dit boek zo goed.